Μέρα με τη μέρα, παρατηρούμε με λύπη ότι οι γυναίκες θύματα αυξάνονται συνεχώς. Οι γυναικοκτονίες είναι πλέον πρωτοσέλιδο στα νέα της ημέρας. Όλες συγκολλητικές , όλες απάνθρωπες, όλες από το χέρι του συντρόφου, όλες στο όνομα της «αγάπης». Τι είναι αγάπη ;
Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει την αποτρόπαια δολοφονία στη Βέροια το 2005. Αυτός ήταν 23 χρονών και η κοπέλα μόλις 20. Εκείνη του είχε ζητήσει να χωρίσουν διότι δεν άντεχε τις συνεχείς εκρήξεις ζήλιας του και τις εντάσεις που υπήρχαν στην σχέση τους. Εκείνος, στην προσπάθεια του να τα βρουν πάλι, την κάλεσε στο σπίτι του για να συζητήσουν για τη σχέση τους. Η κοπέλα πήγε από εκεί, χωρίς όμως να έχει αλλάξει γνώμη από την αρχική της απόφαση. Αφού ένιωθε οικεία στο χώρο αυτό και θεωρώντας πως όλα έχουν ξεκαθαριστεί στη σχέση τους, αποκοιμήθηκε στο σπίτι του. Εκείνος δεν έχασε την ευκαιρία και πήρε το κινητό της, διάβασε ένα μήνυμα της που δεν αφορούσε εκείνον και τον έκανε έξαλλο. Θολωμένος από τη ζήλια του, την ξύπνησε και της ζητούσε εξηγήσεις για αυτό που μόλις είχε διαβάσει. Ξέσπασε καβγάς και στραγγάλισε την ατυχή κοπέλα. Μόλις συνειδητοποίησε τι είχε κάνει με απόλυτη ψυχραιμία ζήτησε τη βοήθεια του ξαδέρφου του και έθαψαν το άψυχο σώμα της κοπέλας. Μόλις οι οικείοι της ξεκίνησαν να την αναζητούν, η εξαφάνιση της άρχισε να παίρνει τεράστια δημοσιότητα, εκείνος έδινε ρεσιτάλ ερμηνείας στη κάμερα. Μετά από έρευνα αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια και ο δράστης ομολόγησε το αποτρόπαιο έγκλημα και ο συνεργός τη συμμετοχή του.
Ο Γιώργος Χριστοδούλου επηρεασμένος από αυτή τη φριχτή πραγματική ιστορία έγραψε το Συνεργό. Ένα κείμενο που δεν επικεντρώνεται στο θύτη ή στο θύμα αλλά στο πώς ένας άνθρωπος και μια ολόκληρη κοινωνία γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη συνεργός. Η οικογένεια, η αγάπη, η φιλία, ο έρωτας, ένα κουβάρι. Που να είναι άραγε η άκρη του; Μπροστά σου να είναι, κάνεις πως δεν τη βλέπεις και ψάχνεις πάλι. Φοβάσαι να το ξετυλίξεις γιατί όσο μικραίνει το κουβάρι, όσο ξεπλέκονται οι κλωστές, τόσο βγαίνουν στο φως όλα αυτά από τα οποία κρύβεσαι.
Γιατί δεν ανθίζει το φυτό στη γλάστρα; Του λείπει το χώμα και το νερό; Του λείπει η αλήθεια και η αγάπη; Του λείπει το φως που θα το κάνει να ανθίσει και να ανοίξει τα φύλλα του. Αυτή την ομορφιά ψάχνουμε, την ομορφιά της αλήθειας, της κατανόησης, της ενσυναίσθησης. Όσο κρατάμε τη γλάστρα με το φυτό μέσα στο σπίτι είμαστε συνεργοί.
Ένα εξαιρετικό κείμενο με φοβερή απόδοση. Μια παράσταση που αναμφίβολα συγκαταλέγεται στις καλύτερες της σεζόν. Μια παράσταση που ταράζει τα θεμέλια του είναι και σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Έναν άνθρωπο με άποψη και δύναμη στο λόγο του, έναν άνθρωπο μέλος μια ενεργής κοινωνίας που κοιτάει μπροστά και βλέπει το καλό.
Ο Χρήστος Κωντογιώργης με άκρατο ρεαλισμό και με απλότητα μας κάνει να ταυτιστούμε μαζί του και μας δείχνει με πόση ευκολία μπορεί να ταραχθεί η ισορροπία ενός ανθρώπου της διπλανής πόρτας. Στον αντίποδα ο Γιώργος Τριανταφυλλίδης ένας ψυχρός εκτελεστής, ένας κενός άνθρωπος, ένας δεξιοτέχνης της κίνησης της μαριονέτας. Κινεί το σπάγκο και παίζει με τις ζωές των ανθρώπων. Η Μαρία Προϊστάκη σε ένα ρόλο κλειδί, ένα πρόσωπο που βρίσκεται στη μέση, που διχάζεται και υποφέρει. Και στο μοναδικό ρόλο της μάνας η Φανή Παναγιωτίδου, η οποία με την ερμηνεία της μας παρασύρει σε ένα κυκλώνα συναισθημάτων.
Για όλες αυτές τις μοναδικές ερμηνείες σας προτείνω να δείτε αυτήν την παράσταση. Καλή θέαση.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – κείμενο: Γιώργος Χριστοδούλου
Συμμετοχή στα Βίντεο-Τραγούδι: Αθηνά Σακαλή
Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Σκηνικά – Κοστούμια: Αλέξανδρος Γαρνάβος, Τζίνα Ηλιοπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αθηνά Σακαλή
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
Βίντεο: Δομνίκη Μητροπούλου, Αλέξης Ορφανίδης
Μουσική Επιμέλεια: Γιάννης Λατουσάκης
Παίζουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Κοντογεώργης, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Μαρία Προϊστάκη, Φανή Παναγιωτίδου
Θέατρο Επί Κολωνώ
Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94
+30 21 0513 8067
Προπώληση: viva.gr
Πηγή: Γεωργία Κολέγκα, θέατρο.gr, 10/04/2024
