Είδα την παράσταση «ΤΑΟ»
Πώς συνδυάζεται το Τάο και ο Ταοϊσμός με τους γκάνγκστερς και τον κόσμο της νύχτας; Πώς μπορεί να συνυπάρξει η αίσθηση του να αφήνεις τα πράγματα να ακολουθούν τη δική τους πορεία χωρίς επέμβαση και χωρίς προσκόλληση με την αίσθηση του να επιτίθεσαι με όπλα και να ενδιαφέρεσαι μόνο για χρήματα και εξουσία; Και πώς όλα αυτά μπορούν να παρουσιαστούν μέσα από ένα καυστικό χιούμορ και να αφηγηθούν την ιστορία μιας βίαιης ενηλικίωσης; Η παράσταση Τάο σε κείμενο του Γιώργου Καφετζόπουλου έχει την απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα.
Τρεις γενιές νονών της νύχτας συναντιούνται σε ένα σαλόνι. Ο Αντρέας Καραμούτσος (Αντώνης Καφετζόπουλος) προγραμματίζει τη συνταξιοδότησή του μετά από εννέα χρόνια στη φυλακή. Τον πρόδωσαν οι «ευεργετηθέντες» συνεταίροι του. Bρίσκεται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, θέλει να εξασφαλίσει πλούσια γηρατειά για τον ίδιο και συγχρόνως να εξασφαλίσει και μια πλούσια και ανέμελη ζωή και για τον μοναχογιό του. Καταστρώνει ένα έξυπνο σχέδιο. Θα μπορέσει όμως να υλοποιηθεί; Το Τάο που μελέτησε στην φυλακή θα τον βοηθήσει;
Ο γιος του Γιάννης (Γιώργος Καφετζόπουλος) θέλει να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του αλλά θέλει να μπει κατευθείαν στις μεγάλες δουλειές, σαν φυσικός κληρονόμος και διάδοχος του πατέρα του. Τσαμπουκάς και αλλοπρόσαλλος, δεν μπορεί να αρκεστεί σε «μικρές» δουλειές του υποκόσμου χωρίς κύρος. Τι δουλειά έχει, εξάλλου, αυτός, ο γιος του «βασιλιά» της διακίνησης ναρκωτικών, σε ένα studio στην οδό Φυλής;
Την θέση όμως του «ξοφλημένου» πια Ανδρέα Καραμούτσου έχει πάρει ο πρώην βοηθός του Ιωσήφ Μωυσίδης (Θοδωρής Σκυφτούλης). Αυτός τώρα κινεί τα νήματα στο εμπόριο ναρκωτικών και στις υπόλοιπες παράνομες δραστηριότητες στην Αττική.
Οι τρεις ήρωες έχουν ισχυρά «θέλω» που έρχονται σε σύγκρουση. Ποιος θα επικρατήσει; Ποιος θα καταφέρει να πάει μπροστά; Ποιος θα καταφέρει να επιβιώσει; Θα επικρατήσει το Τάο ή η βία; Το Τάο δεν πρωταγωνιστεί στο έργο, παρόλα αυτά είναι εκείνο που κινεί τα νήματα, είναι εκείνο που εξελίσσει τη δράση με έναν υπόγειο τρόπο.
Ο Γιώργος Καφετζόπουλος έγραψε το έργο «Τάο» και είναι το πρώτο έργο του που ανεβαίνει σε θεατρική σκηνή. Είναι ένα κείμενο ευφυές, γεμάτο χιούμορ που κλείνει το μάτι στον θεατή και τον καλεί να αναλογιστεί την δική του ζωή μέσα από μία έντονη προφορικότητα του λόγου. Ο γκανγκστερικός χώρος στον οποίο εκτυλίσσεται το έργο και μας θυμίζει αισθητική Ταραντίνο δίνει στον λόγο την ελευθερία να γίνει ακόμα πιο άμεσος, πιο υβριστικός, πιο «χυδαίος», πιο επιθετικός. Με αυτό τον τρόπο, υπογραμμίζονται ακόμα πιο έντονα όλες οι αλήθειες που θέλει να αναδείξει το έργο, όλες οι αλήθειες οι σχετικές με τη δική μας ζωή. Ο επιθετικός λόγος του έργου λειτουργεί ως ένα λυτρωτικό ξέσπασμα. Πρόκειται για ένα έργο όπου η ένταση είναι συνέχεια στο peak.
Η Δανάη Σπηλιώτη αναλαμβάνει την σκηνοθεσία της παράστασης και μας χαρίζει μια μαύρη κωμωδία με καυστικό χιούμορ αλλά ταυτόχρονα και μια παράσταση σκληρού ρεαλισμού για όλα όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες, για όλα όσα η κοινωνία κρύβει «κάτω από το χαλί». Μια ρεαλιστική σκηνοθετική ματιά που δίνει ρυθμό στο κείμενο.
Τα σκηνικά αναλαμβάνει ο Γιώργος Χατζηνικολάου και η Δανάη Σπηλιώτη. Όλα διαδραματίζονται μέσα στο σαλόνι του Ανδρέα Καραμούτσου. Ένας καναπές, ένα τραπέζι, περιοδικά, τσιγάρα, όπλα. Σκηνικά με λεπτομέρειες και πλήρως λειτουργικά που μας μεταφέρουν στην σωστή ατμόσφαιρα του έργου.
Τα κοστούμια είναι της Μαρίας Αναματερού. Οι φωτισμοί είναι του Αντώνη Παναγιωτόπουλου. Η μουσική είναι του Φώτη Σιώτα. Όλα δένουν αρμονικά μεταξύ τους και μας χαρίζουν μια παράσταση αισθητικής Ταραντίνο, μια παράσταση που διαδραματίζεται στον «κόσμο» του «υποκόσμου».
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος είναι ο Αντρέας Καραμούτσος, η ήρεμη δύναμη, ο ταοιστής πρώην νονός της νύχτας. Αποφασίζει να αφήσει πίσω του τη νύχτα και ό,τι εκείνη συνεπάγεται και να ζήσει μια πιο ήρεμη ζωή μετά την αποφυλάκισή του, φυσικά απαιτώντας με τον δικό του τρόπο τα δεδουλευμένα του. Ο Αντρέας Καραμούτσος δεν χρειάζεται να αποδείξει πια τίποτα σε κανέναν αλλά απαιτεί ό,τι έχει κερδίσει. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος μας χαρίζει μία υπέροχη ερμηνεία και μέσα από την ηρεμία του μεταφέρει όλη την αλήθεια του χαρακτήρα του με τρόπο απόλυτα φυσικό. Χωρίς ίχνος δηθενισμού και χωρίς να υποπέσει σε κανένα κλισέ, ο Αντώνης Καφετζόπουλος ήταν, είναι και θα είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός.
Ο Γιώργος Καφετζόπουλος είναι ο Γιάννης Καραμούτσος και μας εντυπωσίασε με την ερμηνεία του. Είναι φανερό ότι μελέτησε ενδελεχώς τον συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου που ερμηνεύει μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Ορμητικός μέχρι και αλλοπαρμένος ο υιός Καραμούτσος με μία ανάγκη για επιβολή και χωρίς καμία προσπάθεια να προσαρμοστεί σε κάτι που θεωρεί πως τον υποτιμάει. Υπέροχη η ερμηνεία του Γιώργου Καφετζόπουλου. Υπέροχη η σκηνή όπου τραγουδάει το “What’ s my name” των Goin’ Through, ένα τραγούδι ειδικά γραμμένο για την παράσταση.
Ο Θοδωρής Σκυφτούλης είναι ο Ιωσήφ Μωυσίδης. Είναι εκείνος που εξουσιάζει τα πάντα στον κόσμο της νύχτας και είναι στο peak της «επαγγελματικής» του καταξίωσης. Ο Θοδωρής Σκυφτούλης μας χαρίζει μία υπέροχη ερμηνεία με νεύρο και ένταση και μας σκιαγραφεί με μεγάλη λεπτομέρεια την αλήθεια του χαρακτήρα του.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό και ελπιδοφόρο να γράφονται σύγχρονα ελληνικά έργα και να ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους. Το κείμενο του Γιώργου Καφετζόπουλου φανερώνει αλήθειες που συμβαίνουν στην σύγχρονη καθημερινότητά μας, είναι αιχμηρό, είναι σκληρό και συγχρόνως προκαλεί πολύ γέλιο. Το «Τάο» κάτω από το πέπλο της κωμωδίας θίγει πολλά ζητήματα: τις παθογένειας της κοινωνίας, τη σχέση πατέρα-γιου, την σύγκρουση και την ελπίδα συνύπαρξης των διαφορετικών γενεών, τον δύσβατο δρόμο της ενηλικίωσης, την αγωνία του να βρούμε τον δρόμο μας και να πάμε μπροστά στη ζωή μας. Ακροβατεί ανάμεσα στον μηδενισμό, την έλλειψη ιδανικών και την ελπίδα, ανάμεσα στον κυνισμό και το όνειρο, ανάμεσα στην γείωση και την ανύψωση. Το «Τάο» είναι μια παράσταση κωμική αλλά και ταυτόχρονα απόλυτα συγκινητική. Είναι μια παράσταση βαθιά αλληγορική που μέσα από το γέλιο σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς την ίδια σου τη ζωή.
Πηγή: Λουκία Μητσάκου, Theater Project 365, 25/03/2023
