Άποψη πάνω στην παράσταση «Στέλιος Κασόνγκο», του Γιώργου Χατζηνικολάου, σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη, στο θέατρο Επί Κολωνώ.
«Στέλιος Κασόνγκο», μια πολύ καλή παράσταση για τη διαφορετικότητα και το ισότιμο δικαίωμα στη ζωή, έξω από φυλή, χρώμα, κοινωνική καταγωγή, θρησκεία και γλώσσα. Μία συλλογική θεατρική εμπειρία για την παραδοχή / αποδοχή του αλλότριου και της πολυπολιτισμικότητας.
Η ομάδα ΝΑΜΑ ερεύνησε τον θεματικό ιστό του πονήματος, γύρω από τα προβλήματα της μαύρης κοινότητας στην Αθήνα, με τη βοήθεια του ηθοποιού Σαμουήλ Ακίνολα που υποδύεται το Στέλιο Κασόνγκο. Το έργο έγραψε ο Γιώργος Χατζηνικολάου και βασίζεται σε προσωπικά βιώματα του Ακίνολα, απόγονο τρίτης γενιάς στην Αθήνα, με καταγωγή από την βόρεια Κένυα της Αφρικής.
Σκηνοθεσία:
Η έμπειρη και ταλαντούχα Ελένη Σκότη σκηνοθετεί μία συμπαγή παράσταση, στερεωμένη στα θεμέλια του ολοδιάφανου ρεαλισμού. Κτίζει αυτό το σκληρό κοινωνικό δράμα με ωμή ειλικρίνεια, χωρίς καμμία επιτήδευση. Και με απουσία οιαδήποτε ιδεατού, αναπτύσσεται μπροστά στο θεατή η πραγματικότητα, με τα αδιέξοδα και τις αδυναμίες της.
Το πλάνο της ξενοφοβίας, του μίσους και της εκδίκησης που είναι σε έξαρση στο σύγχρονο κόσμο ιχνογραφείται με χειρουργική ακρίβεια. Αυτή η ατμόσφαιρα με τους συμβολισμούς της, περνάει στο κοινό «πλουτίζοντάς» το με ποικίλα συναισθήματα και σκέψεις.
Αξιοπρόσεκτη η εικόνα του τέλους της παράστασης και από άποψη ύφους και νοήματος, καθώς το ρεαλιστικό στοιχείο αποτυπώνει ξεκάθαρα την τοιχογραφία της κοινωνίας, χωρίς happy end.
Ερμηνείες:
Παίζουν οι Σαμουήλ Ακίνολα, Τζίνη Παπαδοπούλου, Άγης Εμμανουήλ και Πάρης Σκαρτσολιάς. Ολιγόλεπτη παρουσία στο τέλος του έργου ο Γιώργος Ρηγόπουλος.
Η διανομή των ηθοποιών πετυχημένη, φαίνεται η χημεία μεταξύ τους, αφού αντανακλάται το δέσιμό τους στη σκηνή.
Ο Σαμουήλ Ακίνολα ως Στέλιος Κασόνγκο και ο Πάρης Σκαρτσολιάς ως Χρήστος έχουν ευθύβολη και επιδέξια παρουσία, αφοσιωμένοι στη σκηνική υποκριτική. Πηγαίοι και πληθωρικοί, με σαρκαστικό χιούμορ.
Ο Άγης Εμμανουήλ ως Άλκης, ετεροθαλής αδελφός του Χρήστου, πειστικός, στιβαρός και άμεσος στο ρόλο του πληγωμένου γιου, αλλά και άκαμπτου ρατσιστή. Η Εύα της Τζίνης Παπαδοπούλου εξαιρετική, κεντραρισμένη στον πυρήνα της, αυθόρμητη, γεμάτη φυσικότητα, μέτρο και αφοσίωση στη σκηνική πράξη.
Συντελεστές:
Ιδιαίτερα και λιτά τα σκηνικά του Γιώργου Χατζηνικολάου, απλά, αλλά ενδεικτικά τα κοστούμια της Μαρίας Αναματερού, πολύ καλή η μουσική του Στέλιου Γιαννουλάκη και προσεγμένες οι φωτοσκιάσεις του Αντώνη Παναγιωτόπουλου.
Βοηθός σκηνοθέτιδας η Βίκη Σταμούλη. Όλη η ομάδα στήριξε, ο καθένας από το βήμα του, το τελικό αποτέλεσμα, μία δουλειά άρτια δομημένη.
Αξιολόγηση:
Η ένστασή μου αφορά στη διάρκεια της θεατρικής εμπειρίας, καθώς κάποιες σκηνές στο πρώτο μέρος θα μπορούσαν να είναι πιο συμπυκνωμένες. Και έτσι η πλοκή θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον και η δράση ταχύτερη. Ωστόσο η αυθεντικότητα του κειμένου του Γιώργου Χατζηνικολάου και της σκηνοθεσίας της Ελένης Σκότη, παραμένουν με θετικό πρόσημο, χαρακτηρίζοντας την παράσταση «Στέλιος Κασόνγκο», μία θεατρική πρόταση αληθινή και συναισθηματικά εναργή.
Πηγή: Ζωή Τόλη, enetpress, 17/12/2023