βιογραφικό

Tο 1995 αρχίζει την παράλληλη ενασχόλησή του με το θέατρο αναλαμβάνοντας τα σκηνικά αλλά και όλη εν γένει την παραγωγή των παραστάσεων που σκηνοθετεί η Ελένη Σκότη και με την οποία δημιουργούν την θεατρική ομάδα που λίγο αργότερα θα ονομασθεί Oμάδα Nάμα.

Tο 1999 με 2000 αξιοποιώντας την εμπειρία του ως αρχιτέκτονας αλλά και σκηνογράφος και παραγωγός θεατρικών παραστάσεων, δημιούργησε το θέατρο Eπί Kολωνώ (μελέτη, κατασκευή και οργάνωση), για να στεγαστεί η θεατρική Oμάδα Nάμα. Το Επί Κολωνώ αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της άποψής του για τον τρόπο αντιμετώπισης ενός διατηρητέου κτιρίου που αποκαθίσταται ενώ ταυτόχρονα αποκτά νέα και σύνθετη χρήση (βλ σχετική σελίδα). Οι απαραίτητες επεμβάσεις, παρόλο που δανείζονται την υφή των υλικών τους από τον χώρο στον οποίο εντάσσονται επιφέροντας έτσι ένα αποτέλεσμα αισθητικά δεμένο, είναι αναστρέψιμες και διακρίνονται με σαφήνεια λόγω της διαφοροποιημένης γεωμετρικής τους χάραξης, ενώ η ισορροπία τους με το κυρίως κτίριο είναι δυναμική και ζωντανή όπως αρμόζει στη νέα του χρήση. Ο σχεδιασμός του χώρου αυτού είχε σαν στόχο την στέγαση καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων όχι μόνο θεατρικών αλλά και μουσικών, εικαστικών κά.

Το 2001 η σκηνογραφική του εργασία του Γιώργου Χατζηνικολαόυ για την παράσταση «Aγαπητή Eλένα» τιμήθηκε με το A’ βραβείο καλύτερης σκηνογραφίας από το κοινό του Aθηνοράματος, ενώ το 2003 τα σκηνικά του για την “Kατάρα των Πεινασμένων” του Σαμ Σέπαρντ συμπεριλήφθηκαν στις πέντε υποψήφιες για το ίδιο βραβείο. Τον Μάιο του 2002 συμμετείχε στην ομαδική Έκθεση Nέων Σκηνογράφων που έλαβε χώρα στο φουαγιέ της Πειραματικής Σκηνής του Eθνικού Θεάτρου και το 2008 ανέλαβε τα σκηνικά της παράστασης «Ραχήλ» του Ξενόπουλου στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.