Η Ομάδα Νάμα, μετά τα συνεχόμενα sold out και τη θερμή ανταπόκριση κοινού και κριτικών, ανακοινώνει τη συνέχιση της παράστασης Linda της Penelope Skinner σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, για δεύτερη χρονιά και με ανανεωμένο καστ, στο θέατρο Επί Κολωνώ από τις 9 Οκτωβρίου.
Η «Linda» πρωτοπαρουσιάστηκε το 2015 στο Royal Court Theater του Λονδίνου και απέσπασε το βραβείο Berwin Lee ενώ επιλέχθηκε και ως υποψήφιο για το βραβείο Susan Smith Blackburn. Η παράσταση επαναλήφθηκε με επιτυχία στη Νέα Υόρκη και σε πολλές άλλες θεατρικές σκηνές της Ευρώπης και της Αμερικής.
Ερμηνεύουν: Μυρτώ Αλικάκη, Άλκης Κούρκουλος (επί οθόνης), Μιχάλης Μαρκάτης, Νεφέλη Κουρή, Ηρώ Πεκτέση, Γιώργος Σαββίδης, Μαριέλα Δουμπού
Μάιος, 2025
Κεντρική Σκηνή
ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:15, Κυριακή στις 18:15
διάρκεια: 120 λεπτά
τιμές εισιτηρίων
Τετάρτη έως Κυριακή: Α Ζώνη 25€ (Κανονικό), Β Ζώνη 22€ (Κανονικό), 18€ (Φοιτητικό, Ανέργων, +70, ΑΜΕΑ (67%) & συνοδός), Γ Ζώνη 18€ (Κανονικό)
* Για τα εισιτήρια ΑμεΑ είναι απαραίτητη η επικοινωνία με το ταμείο του θεάτρου
** Ισχύουν ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις
λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου
«Βραβευμένη για τις δράσεις μου στην επιχείρηση χωρίς καν να έχω βγάλει πανεπιστήμιο. Μητέρα δύο παιδιών. Με έναν υπέροχο σύζυγο. Που ξέρω να αλλάζω λάστιχο, που έχω δικό μου σπίτι, που όλοι θαυμάζουν την μαγειρική μου και που μπορώ να φοράω το ίδιο νούμερο ρούχα όπως πριν από 15 χρόνια. Τα κατάφερα. Έφτασα πλέον στην κορυφή!».
Λόγια της Λίντα Γουάιλντ, μίας πετυχημένης γυναίκας, που πιστεύει ότι έχει κατακτήσει την κορυφή και ότι αυτή θα της ανήκει στο διηνεκές. Κι όμως το έργο της Skinner δεν αποτελεί ένα successstory. Πρόκειται για την ιστορία της εκκωφαντικής πτώσης μιας σύγχρονης τραγικής ηρωίδας.
Η Skinner με γραφή αιχμηρή, με σατιρικό βρετανικό χιούμορ και με μια πλοκή με χαρακτηριστικά θρίλερ, δεν εστιάζει μόνο στις δυσκολίες μίας γυναίκας να πετύχει και να επιβιώσει. Στις δυσκολίες δηλαδή που ορθώνουνο σεξισμός, τα ταμπού της ηλικίας, της ομορφιάς, της οικονομικής ανεξαρτησίας. Συνέθεσε ένα έργο που αφορά όλους όσοι προσπαθούν να ανταποκριθούν στις κοινωνικές επιταγές και να βρουν την «ευτυχία» μέσα σε μια αμείλικτη πραγματικότητα. Ένα σύμπαν όπου οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν εξαρτήματα μιας απάνθρωπης παραγωγικής διαδικασίας και όπου θα αντικατασταθούν όταν αρχίσουν να «παλιώνουν». Είναι μια κραυγή αγωνίας για τους ανθρώπους που μεγαλώνοντας γίνονται αόρατοι, χάνουν τη δύναμη της φωνής τους και συνειδητοποιούν τον χαμένο χρόνο αλλά και τη ματαιότητα της διαδρομής τους.
έγραψαν για το έργο
«Πολλά και σημαντικά είναι τα θέματα που φέρνει το έργο της Βρετανίδας συγγραφέα στο τραπέζι, ειδικά καθώς η κυρίως υπόθεση κινείται σε διπλό επίπεδο και αναδεικνύει τόσο τον ηλικιακό ρατσισμό που αντιμετωπίζουν στον επαγγελματικό τομέα κυρίως οι γυναίκες όσο και τα πρότυπα ομορφιάς που συνεχίζουν να λειτουργούν δεσμευτικά». [Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα]
«Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη, πιστή στην εξυπηρέτηση ενός ρεαλισμού που προετοιμάζει τη ζύμωση των κλιμακώσεων από τις λέξεις, τις παύσεις, τις σιωπές και τις αμυχές των εκφράσεων και κινήσεων και μεταβολίζει την οικειότητα της επιφάνειας σε ψυχικά βάθη, επιβάλλεται ως μια υπεραξία που προσδίδει έρμα στο πόνημα. Εξίσου, εξυπηρετική και η σκηνογραφία του Γιώργου Χατζηνικολάου που, με την υποβοήθηση των φωτισμών του Αντώνη Παναγιωτόπουλου, δημιουργεί επάλληλα σκηνικά πλάνα θέασης των πτυχών της πραγματικότητας». [Γιώργος Παπαγιαννάκης, Culturenowgr]
«Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στο Επί Κολωνώ, για να παρακολουθήσω την πολυσυζητημένη παράσταση «Λίντα», από την ομάδα Νάμα. Η Ελένη Σκότη σκηνοθέτησε το εξαιρετικό έργο της Penelope Skinner, που αποτυπώνει τον ηλικιακό ρατσισμό και σεξισμό που βιώνουν οι γυναίκες, τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική τους ζωή, αλλά και την άρνηση της αποδοχής του γήρατος. Αυτό το έργο, βέβαια, είναι πολλά περισσότερα. […] Κάνε τον κόπο και βρες την ημέρα που η παράσταση δεν είναι sold out για να τη δεις». [Δήμητρα Πραντάλου, Jennygr]
«Το πέρασμα της κεντρικής ηρωίδας από την καλπάζουσα αυτοπεποίθηση στην προοδευτική της καταρράκωση η Ελένη Σκότη το εικονογραφεί πληρέστατα σε δύο συναρτώμενα μεταξύ τους επίπεδα, που σκηνογραφεί με την ευφυέστατη ανάμειξη ρεαλιστικών στοιχείων και συμβολικών παραμέτρων ο Γιώργος Χατζηνικολάου». [Ηρακλής Λογοθέτης, Documento]
«Στη μικρή σκηνή του Επί Κολωνώ ο Γιώργος Χατζηνικολάου προτείνει μια ενδιαφέρουσα σκηνογραφική λύση που αναπαριστά «μπροστά και πίσω» πραγματικότητες με τα διαρκώς εναλλασσόμενα ταμπλό βιβάν – μια συνθήκη που έχει αναδειχθεί και από τη φωτιστική εργασία του Αντώνη Παναγιωτόπουλου. Προσεγμένα και ταιριαστά με το αυστηρό γραφειακό περιβάλλον τα κοστούμια της Μαρίας Αναματερού». [Στέλλα Χαραμή, Monopoligr]
«Η συγγραφέας θίγει στο τραπέζι πολλά σύγχρονα ζητήματα που αφορούν τη γυναικεία εμπειρία, αναφορικά με τον εργασιακό, οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο. Και η σκηνοθέτρια Ελένη Σκότη, εκφράστρια του in-yer-face θεάτρου, με την καλή μετάφραση και το εξαιρετικά ευέλικτο σκηνικό του Γιώργου Χατζηνικολάου, ενορχηστρώνει μια κινηματογραφικού τύπου κλειστοφοβική συνθήκη, που εκμηδενίζει την εύκολη ετυμηγορία του κοινού για τις ακραίες στάσεις και συμπεριφορές των ηρώων του έργου. Με την αρωγή του Αντώνη Παναγιωτόπουλου στους καίριους φωτισμούς, της Μαρίας Αναματερού στα κατάλληλα κοστούμια και του Αντώνη Παπακωνσταντίνου στην ενδεικτική μουσική επένδυση. Η σκηνοθεσία της αναδεικνύει διακριτά το γήρας και την περιθωριοποίηση της γυναίκας, τη δυναμική της επιτυχημένης γυναίκας σε σχέση με την οικογένεια και τη σύνδεση του γήρατος με τα κοινωνικά πρότυπα της ομορφιάς». [Ντίνα Καρρά, Onlytheatergr]
«Η Ελένη Σκότη στις παραστάσεις της αντιμετωπίζει την ωμή πραγματικότητα δίχως να λησμονεί το όνειρο. Όπως δεν την εγκαταλείπει και ο λυρικός οίστρος της ανθρωπιάς κάθε φορά που θα βρεθεί μπροστά στο συναίσθημα. Η «Linda», η νέα της σκηνοθεσία, τής προσφέρει την ευκαιρία να δείξει για μια ακόμη φορά τις εξαίρετες ικανότητές της στην αμεσότητα και την αληθοφάνεια επί σκηνής. Και οι ρεαλιστικές σκηνοθεσίες της θα παραμείνουν, πιστεύω, απόκτημα για το θέατρό μας. Παράσταση με συνεχή sold out, όπου θεατές συρρέουν γοητευμένοι, επιζητώντας την έντονη συγκίνηση η οποία προκύπτει από πρόσωπα και πράγματα που μοιάζουν της «διπλανής πόρτας», αλλά ταυτόχρονα περιβάλλονται από έναν αποκρυσταλλωμένο ρεαλισμό». [Ειρήνη Αϊβαλιώτου, Catisartgr]
«Η σκηνοθέτιδα Ελένη Σκότη, μία εξαιρετικά ποιοτική παρουσία στο θεατρικό γίγνεσθαι, για άλλη μια φορά, μας οδηγεί στον πυρήνα ενός συγκλονιστικού θεατρικού πονήματος με την ευαισθησία που τη διακρίνει σε θέματα σύγχρονα γύρω από την αυτοδιάθεση, την ελεύθερη επιλογή, την υπαρξιακή αγωνία της ενηλικίωσης, την ωριμότητα της εμπειρίας και την εκμετάλλευση της εξουσίας». [Ζωή Τόλη, Enetpressgr]
«Η σκηνοθέτις δούλεψε όλους τους χαρακτήρες και φώτισε επαρκώς όλες τις πτυχές της προσωπικότητας τους […] Ένα εξαιρετικό εύρημα, για το οποίο υποκλίνομαι στην Ελένη Σκότη, είναι η παρουσία του διευθυντή της εταιρίας, του Ντέιβ, μονίμως μέσα από μια βιντεοκλήση». […] H Penelope Skinner έγραψε αυτό το υπέροχο κείμενο το 2015. Εμπλέκει έξι χαρακτήρες που ο καθένας διατηρεί την αυτοτέλειά του και συγχρόνως, σαν δορυφόροι, γυρνούν γύρω από την κεντρική ηρωίδα. Την Linda Wild . Μια γυναίκα του 21ου αιώνα με την οποία κάποιες από μας θα ταυτιστούν απόλυτα, άλλες λιγότερο. Είναι αδύνατον όμως μια γυναίκα να μην αναγνωρίσει στιγμές απ τη ζωή της μέσα στην ιστορία της Linda». [Στεφανία Τσουπάκη, Quinta-theatergr]
«Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη, επικεντρωμένη άλλοτε στην επιφάνεια και άλλοτε στην ωμότητα των γεγονότων, αναδεικνύει εξαιρετικά την πνευματική κατάπτωση των ηρώων». [Ημερολόγιο Θεάτρου]
«Η «Linda», πάνω απ’ όλα, είναι μια ιστορία που όλοι και όλες οφείλουν να ακούσουν, γιατί συνιστά ένα κομμάτι και της δικής τους ιστορίας, ως εργαζόμενοι, ως σύζυγοι, ως γονείς, ως παιδιά, ως άνθρωποι». [Απόστολος Ιωαννίδης, Welovetheatergr]
«Η Λίντα που γράφτηκε το 2015 μας αφορά όλους. Έχει κάνει τεράστια επιτυχία όπου έχει παιχτεί, όχι τυχαία αφού αποτυπώνει την ανασφάλεια των καιρών. Όλα μπορούν να ανατραπούν σε μια στιγμή». [Μαρία Πασλή, Θέατρο.gr]
σύντομο βιογραφικό της συγγραφέως
Η Penelope Skinner (1978), μία από τις πιο ενδιαφέρουσες φωνές της βρετανικής δραματουργίας που έχει χαρακτηριστεί από τον Τύπο ως η πιο σημαντική φεμινίστρια συγγραφέας της γενιάς της, έγινε γνωστή με το έργο της Fucked που παρουσιάστηκε το 2008 στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Στη συνέχεια τα έργα της γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στις σκηνές του Λονδίνου και του εξωτερικού ενώ το 2011 τιμήθηκε με το βραβείο Evening Standard Award για τον πιο υποσχόμενο συγγραφέα. Είναι επίσης διακεκριμένη σεναριογράφος.
συντελεστές
Ελένη Σκότη
Γιώργος Χατζηνικολάου
Μετάφραση – Σκηνικά – Συνεργάτης σκηνοθεσίας – Φωτογραφίες παράστασης
Μαρία Αναματερού
Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Πάτροκλος Σκαφίδας
Ιωάννης Κ. Τσίγκας
Βάλια Ιωαννίδου
Μαριάννα Παπάκη
Ελωρίς Αλπανίδου
Νώντας Δουζίνας
Ελένη Μελιγκάρη
Ελεωνόρα Κατσού
διανομή
Γιώργος Σαββίδης
Μαριέλα Δουμπού
Ελένη Σκότη
Η Ελένη Σκότη γεννήθηκε στη Βηρυτό. Τα πρώτα χρόνια της ζωής της έζησε με την οικογένειά της σε διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής, πριν εγκατασταθούν στην Αμερική. Ξεκίνησε τις σπουδές της το 1979 στο American Academy of Dramatic Arts στη Νέα Υόρκη. Στη συνέχεια απέκτησε BA στις θεατρικές σπουδές από το Πανεπιστήμιο της Sarah Lawrence στη Νέα Υόρκη, όπου δίδαξε ως βοηθός του Ken Cavender. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της το 1987 στο Royal Holloway and New Bedford College– London University, αποκτώντας Master Tεχνών στη Σκηνοθεσία. Μέχρι το 1989 εργάστηκε σε διάφορα θέατρα της Νέας Υόρκης, της Πενσιλβανίας και του Λονδίνου, είτε ως ηθοποιός είτε ως βοηθός σκηνοθέτη. Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα. Από το 1993 έως το 1998 δίδαξε Αυτοσχεδιασμό και Υποκριτική στη Δραματική Σχολή Αρχή. Εργάστηκε επί σειρά ετών ως μόνιμη καθηγήτρια Υποκριτικής και Ρητορικής στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος-Deree και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως καθηγήτρια Υποκριτικής. Σήμερα διδάσκει στο Studio Νάμα, στο θέατρο Επί Κολωνώ. To 1996 ίδρυσε με τον Γιώργο Χατζηνικολάου την Ομάδα Νάμα την οποία στέγασαν το 2000 στο θέατρο Επί Κολωνώ. Έχει σκηνοθετήσει έργα των Μαρζ Γκάλγκχερ, Άρα Γουάτσον, Λεν Τζέκινς, Τζόυς Κάρολ Όουτς, Λέοναρντ Μέλφι, Ντέηβιντ Μάμετ, Ερίκ Μπογκοσιάν, Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια, Σαμ Σέπαρντ, Ντάνιελ Μακ Άιβορ, Λέοναρντ Μέλφι, Γρηγορίου Ξενόπουλου, Τζων Πάτρικ Σένλεϋ, Γκιγιέρμο Έρας, Μάριο Βάργκας Λιόσα, Ματίας Άντερσον, Έιβερι Κόρμαν, Σέρχιο Μπλάνκο, Τέρενς Ράτινγκαν, Χάρολντ Πίντερ, Ντων Κινγκ, Τένεσι Ουίλιαμς, Αυγούστου Στρίντμπεργκ, Γιάννη Τσίρου, Λέοντος Τολστόι, Μάρτιν ΜακΝτόνα, Μορίς Πάνιτς, Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, Νταβίντ Ντεσόλα, Φλοριάν Ζελέρ, Γιώργου Χατζηνικολάου. Για τις σκηνοθεσίες της έχει λάβει διακρίσεις και βραβεία όπως το 1ο Βραβείο Σκηνοθεσίας του περιοδικού Αθηνόραμα για την παράσταση Αγαπητή Ελένα της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια. Για τις σκηνοθεσίες της έχει λάβει διακρίσεις και βραβεία όπως το 1ο Βραβείο Σκηνοθεσίας του περιοδικού Αθηνόραμα για την παράσταση Αγαπητή Ελένα της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια, 3ο Βραβείο σκηνοθεσίας από το Αθηνόραμα και 1ο Βραβείο από το All4fun για τον Άγριο σπόρο του Γιάννη Τσίρου, 1ο Βραβείο Σκηνοθεσίας για την παράσταση Η βασίλισσα της ομορφιάς του Μ.Μακντόνα.
Γιώργος Χατζηνικολάου
Ο Γιώργος Χατζηνικολάου γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική του Ε.Μ.Π. το 1981. Το 1996 δημιούργησε με την Ελένη Σκότη τη θεατρική Ομάδα Νάμα, ασχολούμενος με τη σκηνογραφία και την καλλιτεχνική διεύθυνση παραγωγής όλων των παραστάσεών της. Από το 2000 που δημιουργήθηκε το Επί Κολωνώ ανέλαβε τη γενική διεύθυνση του θεάτρου. Έχει σκηνογραφήσει και αναλάβει τη διεύθυνση παραγωγής σε πολυάριθμες παραστάσεις στο θέατρο Επί Κολωνώ, το Εθνικό Θέατρο, το θέατρο Φούρνος κ.ά. Έχει λάβει διακρίσεις και βραβεία για τις σκηνογραφίες του, ανάμεσά τους το 1ο Βραβείο Σκηνογραφίας του περιοδικού Αθηνόραμα για την παράσταση Αγαπητή Ελένα της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια. Έχει μεταφράσει τις Αλεπούδες της Ντων Κινγκ, το Λεωφορείο ο Πόθος του Τένεσι Ουίλιαμς, το Η ασήμαντη λάμψη μιας νύχτας του Κόνορ Μακφέρσον, το Με λένε Έμμα του Ντάνκαν ΜακΜίλαν και τους Λαντζέρηδες του Μορίς Πάνιτς, Ο Πατέρας του Φλοριάν Ζελέρ.Έχει υπογράψει αρκετές διασκευές ενώ έγραψε και το πρώτο του θεατρικό έργου με τίτλο Στέλιος Κασόνγκο. Έχει εργαστεί ως αρχιτέκτονας από το 1982 έως και το 2012. Ο χώρος του Επί Κολωνώ είνα ένα παράδειγμα μεταξύ των όσων έχει σχεδιάσει και υλοποιήσει. Σήμερα πλέον, ασχολείται κατά κύριο λόγο με την καλλιτεχνική διεύθυνση του Επί Κολωνώ, του Σύγχρονου Θεάτρου (από το 2018) και των παραγωγών της Ομάδας Νάμα.
Μαρία Αναματερού
Η Μαρία Αναματερού γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Συντηρήτρια έργων Τέχνης και Ζωγραφικής καθώς και Ελληνικό Πολιτισμό στο Τμήμα Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Εργάστηκε ως συντηρήτρια έργων τέχνης στο Υπουργείο Πολιτισμού για περίπου 10 έτη. Είναι μέλος της Ομάδας Νάμα και από το 2008 εργάζεται στο θέατρο Επί Κολωνώ και από το 2017 και στο Σύγχρονο θέατρο στους τομείς της οικονομικής και καλλιτεχνικής διαχείρισης των δύο θεάτρων καθώς και της επικοινωνίας και της παραγωγής των θεατρικών παραστάσεων. Ως μέλος της Ομάδας Νάμα έχει συνδράμει σε πολλές θεατρικές παραγωγές στους παρακάτω τομείς: φωτογράφιση, ενδυματολογία και σκηνογραφία. Έχει υπογράψει τα κοστούμια στις παραστάσεις: Το σπίτι με τα φίδια του Β. Χατζηγιαννίδη (σε συνεργασία με τον Γ. Χατζηνικολάου, Μικρή Επίδαυρος, 2021), Η Σιωπηλή Λίμνη του Νταβίντ Ντε Σόλα (Επί Κολωνώ, 2021), Ο Γάμος του Μάριου Ποντίκα (Επί Κολωνώ, 2022), Στέλιος Κασόνγκο του Γιώργου Χατζηνικολάου (Επί Κολωνώ 2023), Τάο του Γιώργου Καφετζόπουλου (Επί Κολωνώ 2022) και ο Πατέρας του Φλοριάν Ζελέρ (Σύγχρονο Θέατρο 2023).
Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Ιωάννης Κ. Τσίγκας
Μαριάννα Παπάκη
Νώντας Δουζίνας
Νεφέλη Κουρή
Ελωρίς Αλπανίδου
Μαριέλα Δουμπού
Ελένη Μελιγκάρη
Βάλια Ιωαννίδου
Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Άλκης Κούρκουλος
Ο Άλκης Κούρκουλος είναι Έλληνας ηθοποιός του Θεάτρου, της Τηλεόρασης και του Κινηματογράφου. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Έχει εμφανιστεί στον κινηματογράφο στις ταινίες: Η σκιάχτρα, Παραμύθι χωρίς όνομα, Κάποιος που να ζει, Προς την ελευθερία, Black out, Το φως που σβήνει, Χάρτινο καράβι, Άντε γεια, Τέλειοι Ξένοι, κ.ά. Στην τηλεόραση έχει παίξει στις σειρές: Αναστασία, Ανατομία Ενός Εγκλήματος, Εσύ Αποφασίζεις, Λόγω Τιμής, Κρεσέντο, Χάρτινο Καράβι, Ξέχασε με κ.ά. Στο θέατρο έχει παίξει στις παραστάσεις: Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, Το καρναβάλι του έρωτα, Παίζοντας με τη φωτιά, Μιζερέρε, Ο θάνατος του εμποράκου, Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα, Art, Πρόβα Νυφικού, Μυστικοί Αρραβώνες, Φιλουμένα, Ταρτούφος, Μαντάμ Σουσού, Λίντα κ.ά
Μιχάλης Μαρκάτης
Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια γειτονιά της Αθήνας. Αποφοίτησε από την «Δραματική Σχολή Αθηνών Γ.Θεοδοσιάδης» το 1998. Από τότε παίζει συνεχώς στο θέατρο και ευτύχησε να συνεργαστεί με σπουδαίους ηθοποιούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς, μουσικούς, χορογράφους, εικαστικούς, παραγωγούς κ.α. που κάποιοι από αυτούς, άφησαν το αποτύπωμά τους στο ελληνικό Θέατρο. Είχε την ευκαιρία να υπηρετήσει διάφορα είδη θεάτρου, από Επίδαυρο έως bar-theatre, και να ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Έχει πάρει μέρος σε τηλεοπτικά σήριαλ, διαφημίσεις και ταινίες. Είναι πατέρας τριών αγοριών και πιστεύει πως η ουσιαστική ενασχόληση με το Θέατρο, μορφώνει και πλάθει σκεπτόμενους πολίτες.
