Τι σημαίνει ο τίτλος του έργου του «Τάο», με ποιον χαρακτήρα μοιάζει περισσότερο, ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθε από τον πατέρα του Αντώνη Καφετζόπουλο με τον οποίο συμπρωταγωνιστεί; Ο συγγραφέας και ηθοποιός Γιώργος Καφετζόπουλος μίλησε μαζί μας λίγο πριν την πρεμιέρα του έργου του «Τάο» σε σκηνοθεσία Δανάης Σπηλιώτη στο Επί Κολωνώ.
Ποια ήταν η πρώτη δυνατή εμπειρία σας ως ηθοποιού;
Η πρώτη μου δυνατή εμπειρία ήταν στην τηλεόραση. Έκανε ένα αστυνομικό σίριαλ τότε ο πατέρας μου τον “Σκορπιό”. Πρέπει να ήμουν οκτώ ή εννιάχ ρονών και έπαιξα σε ένα επεισόδιο, οπότε σε μια σκηνή που είχε βία, εγώ δεν την πολυπάλεψα και με έπιασαν τα κλάματα. Σήμερα μου φαίνεται αστείο βέβαια.
Πότε μπήκε για πρώτη φορά μέσα σας το “μικρόβιο” της συγγραφής;
Νομίζω τα χρόνια που ήμουν στη δραματική σχολή “Αρχή”. Η διευθύντρια της σχολής, Νέλλη Καρρά, μας έβαζε στο πλαίσιο του μαθήματος υποκριτικής να γράφουμε μονολόγους και τότε, θυμάμαι, κατάλαβα ότι μου αρέσει και να γράφω.
Γιατί επιλέξατε τον τίτλο “Τάο” για το έργο σας;
Ο Ανδρέας, τον οποίο παίζει ο πατέρας μου, μιλάει για τον ταοϊσμό στους άλλους χαρακτήρες, γιατί έχει ασπαστεί αυτήν τη θρησκεία ή φιλοσοφία αν θέλετε. Είναι ένας σκληρός μαφιόζος που πλέον όμως έχει παρατήσει τη νύχτα. Κι αυτό στους άλλους δύο φαίνεται περίεργο και τον ρωτάνε “τι είναι αυτό το τάο που έχεις μπλέξει;”. Είναι αστεία λέξη, για κάποιους βέβαια είναι κάτι ιερό. Για τους ταοϊστές, το Τάο είναι η αρχέγονη συμπαντική δύναμη που γεννάει τα πάντα. Σαν να λέμε ο Θεός. Έχει ενδιαφέρον, πιστεύω, και πλάκα ως τίτλος. Και θεωρώ ότι υπάρχει και η απάντηση για όποιον έρθει να δει την παράσταση.
Ποια είναι τα πρόσωπα του έργου και ποια η ιστορία τους;
Είναι τρεις μαφιόζοι, τριών διαφορετικών γενεών. Ο μεγάλος Ανδρέας Κ. (Αντώνης Καφετζόπουλος) που είναι πλέον έξω από τα κόλπα, σαν να λέμε στη σύνταξη. Ο 45αρης Μωυσίδης (Θοδωρής Σκυφτούλης), που βρίσκεται στο peak της καριέρας του, και ο πιο μικρός Γιάννης Κ., τον οποίο ερμηνεύω εγώ, που θέλει να μπει στα κόλπα αλλά δεν τον υπολογίζουν. Υπάρχει ένα σύμπλεγμα. Ο Μωυσίδης “τρέχει” τη νυχτερινή Αθήνα και αγαπάει πολύ τον Αντρέα γιατί είναι ένα από τα ινδάλματά του, αλλά μισεί τον γιο του, γιατί τον θεωρεί πρόβλημα στα σχέδια του. Ο Ανδρέας χρειάζεται την οικονομική στήριξη του Μωυσίδη, αλλά ο Γιάννης είναι απεγνωσμένος και θέλει οπωσδήποτε να ανέβει στην ιεραρχία της νύχτας. Οπότε η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Δανείζεστε χαρακτηριστικά ανθρώπων του κύκλου σας για να ενσωματώσετε στους χαρακτήρες σας;
Δανείζομαι ονόματα από ανθρώπους του κύκλου μου. Οι χαρακτήρες αναφέρονται σε διάφορους άλλους ανθρώπους και έχω βάλει επίθετα θείων μου ή φίλων μου. Επίσης, κάποια πράγματα που έχω ακούσει ή δει τα έχω βάλει στο έργο και στους χαρακτήρες.
Με ποιον χαρακτήρα από το έργο σας μοιάζετε περισσότερο;
Πιστεύω και οι τρεις χαρακτήρες έχουν κάτι από μένα. Έτσι το βλέπω. Αλλά ως ηθοποιός ταιριάζω πιο πολύ με το χαρακτήρα που παίζω λόγω ηλικίας ίσως ή λόγω όψης. Πιο παλιά ένιωθα πιο ταυτισμένος με αυτόν το ρόλο. Πλέον, όμως, έχουν περάσει και κάποια χρόνια από τότε που το έγραψα, όποτε το βλέπω πιο σφαιρικά και πιστεύω και οι τρεις χαρακτήρες έχουν κάτι δικό μου.
Οι κοινοί κώδικες με τον πατέρα σας Αντώνη Καφετζόπουλο σας βοήθησαν στη διαδικασία των προβών;
Θεωρώ πως ναι, γιατί γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, κυρίως μέσα από τη σχέση πατέρα και γιου, οπότε επειδή και στην παράσταση είμαστε πατέρας και γιος που μάλιστα κάνουν και την ίδια δουλειά, σίγουρα λειτουργεί θετικά όλο αυτό.
Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μάθατε από εκείνον;
Το να γίνονται τα πράγματα απλά. Ειδικά όταν μιλάμε για θέατρο ή σινεμά. Το να μπορείς να πεις μια ιστορία όσο πιο απλά και λιτά μπορείς.
Η καθημερινότητα είναι πολιτική θέση και πράξη;
Πιστεύω ότι σημασία έχει τι κάνει κάποιος και όχι τόσο τι λέει. Οι πράξεις μετράνε και όχι τα λόγια. Συνεπώς, ναι, νομίζω ότι κάπως έτσι είναι.
Τι σας απογοητεύει στην Ελλάδα σήμερα;
Πολλά. Τόσα πολλά που θα έγραφα πολλές σελίδες αν έπρεπε να τα αναλύσω. Σίγουρα σε αυτήν τη χώρα αισθάνεσαι συχνά πως είναι σαν να μην ενδιαφέρεται κανείς για την τέχνη και τους καλλιτέχνες. Μιλάω για την πολιτεία και τα υπουργεία.
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;
Κάτι με καλοκαίρι, ήλιο, θάλασσα, τζιτζίκια. Απλά πράγματα.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Μην πάθω κάτι εγώ ή οι δικοί μου άνθρωποι.
Ποιο εν ζωή πρόσωπο εκτιμάτε περισσότερο;
Υπάρχουν αρκετά πρόσωπα που εκτιμώ, για διάφορους λόγους. Δεν θα έβαζα μόνο ένα. Τους γονείς μου ας πούμε.
Σε ποιο πράγμα προδώσατε τον εαυτό σας και μετανιώνετε περισσότερο γι’ αυτό;
Από τη στιγμή που ενηλικιώνεσαι και μεγαλώνεις, προδίδεις τον εαυτό σου. Σιγά σιγά και με διάφορους τρόπους. Οπότε η σωστή ερώτηση είναι “σε ποιο πράγμα δεν προδώσατε τον εαυτό σας;”. Παρ’ όλα αυτά, δεν μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο στο οποίο να αισθάνομαι προδομένος από εμένα, απλώς μεγαλώνοντας αισθάνομαι πως πολλά πράγματα στη ζωή μου μικρός τα είχα ονειρευτεί αλλιώς. Αλλά κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι μάλλον.
Ποια είναι η φιλοσοφία σας;
Να μην κανείς σχέδια, να μην αγχώνεσαι, να αφήνεσαι στα πράγματα. Πλάκα κάνω. Αυτή είναι η φιλοσοφία των ταοϊστών. Αλλά είναι δύσκολο να την εφαρμόσεις.
Ποια σχέδια έχετε δρομολογήσει για το μέλλον;
Υπάρχει μια ταινία στα σκαριά, αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα περισσότερο. Επίσης θέλω να κάνω ένα ωραίο ταξίδι.
Πηγή: Μαρία Κρύου, Αθηνόραμα, 15/1/2023