Η Ομάδα Νάμα ανεβάζει την κλασική τραγικωμωδία «Δανειστές» του μεγάλου Σουηδού δραματουργού Αυγούστου Στρίντμπεργκ στην Κεντρική Σκηνή του Επι Κολωνώ. Γραμμένη το 1888, πραγματεύεται με μοναδική διεισδυτικότητα τις σχέσεις και τις συγκρούσεις των δυο φύλων.
Στο λόμπυ ενός παραθαλάσσιου θερέτρου ο Άντολφ και ο Γκουστάβ οργανώνουν ένα σχέδιο για να αποκαλύψουν τις απιστίες της Θέκλας, γυναίκας του Άντολφ. ‘Ετσι αρχίζει ένα παιχνίδι εξουσίας οπού τρία πρόσωπα συγκρούονται, εκδικούνται, εξομολογούνται, έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν και τα ανεξόφλητα χρέη τους.
Ερμηνεύουν: Αθηνά Αλεξοπούλου, Θάνος Αλεξίου, Άγης Εμμανουήλ
Δεκέμβριος, 2025
Κεντρική Σκηνή
πρεμιέρα: 13 Ιανουαρίου 2009
ημέρες & ώρες παραστάσεων: Κυριακή 21.30 & Δευτέρα 21.00
διάρκεια: 80 λεπτά
τιμές εισιτηρίων: 20€ κανονικό, 15€ μειωμένο, 12€ φοιτητικό
λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου
Δυο άντρες έχουν γνωριστεί σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο. Ο Άντολφ θεωρώντας τον Γκουστάβ έμπιστο, αρχίζει να μιλάει ανοιχτά για την γυναίκα του, τη Θέκλα. Οι συζητήσεις τους στο λόμπυ του θέρετρου οδηγούν σε κάποια σκληρά συμπεράσματα για το αντίθετο φύλο, τα οποία με την σειρά τους οδηγούν ε ένα σχέδιο. Πρώτα ο Άντολφ θα αλλάξει την συμπεριφορά του απέναντι στην γυναίκα του θέλοντας να της επιβληθεί, ενώ ο Γκουστάβ θα κρυφακούει από το διπλανό δωμάτιο στη συνέχεια ο Γκουστάβ θα εμφανιστεί στη Θέκλα ενώ ο Άντολφ με την σειρά του θα κρυφακούει. Ο στόχος τους είναι να αποκαλύψουν το πραγματικό πρόσωπο της Θέκλας και να συμπεράνουν εάν είναι πιστή στον σύζυγο της. Ακολουθούν απρόβλεπτές εξελίξεις που ωθούν τους χαρακτήρες σε άκρα και δημιουργούν μια κατάσταση αστεία και τραγική μαζί.
Οι «Δανειστές» είναι μια «τραγικωμωδία», όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος το έργο του, στην οποία τα πάθη και οι έννοιες περιπλέκονται σε ένα λαβυρινθώδες κυνηγητό. Ο καθένας από τους χαρακτήρες διεκδικεί το δίκιο του, αναζητά το εγώ του, συγκρούεται με το παρελθόν του, απαιτεί να του επιστραφούν τα ψυχικά του δάνεια, «χτυπά» το αντίθετο φύλο σαν αν είναι ο εχθρός του, ψάχνει απεγνωσμένα τον έρωτα και την αγάπη.
Γραμμένο το 1888, την ίδια χρονιά που έγραφε και την «Δεσποινίδα Τζούλια» και ένα χρόνο μετά το αυτοβιογραφικό του «Απολογία ενός τρελού» αποτελεί το αγαπημένο έργο του συγγραφέα.
Σύμφωνα με τον Στρίντμπεργκ «Οι Δανειστές» είναι πέρα για πέρα μοντέρνοι, ανθρώπινοι, συναρπαστικοί. Τα τρία πρόσωπα είναι ενδιαφέροντα από την αρχή ως το τέλος. Πρόκειται για ένα έργο διαχρονικό, εφόσον μιλάει για τη σύγκρουση του άντρα με την γυναίκα επιτυγχάνοντας μια ουσιαστική σκιαγράφηση των δυο φύλων πέρα από κάθε ηθογραφικό περιορισμό.
λίγα λόγια από τον σκηνοθέτη
Οι Δανειστές είναι ένα αλλεπάλληλο κυνηγητό μέσα σε λαβύρινθο όπου οι χαρακτήρες αλλάζουν συνεχώς ρόλους κυνηγού και κυνηγημένου. Το κυνηγητό ενώ δεν είναι κυριολεκτικό είναι αδυσώπητο. Τα πάντα συμβαίνουν μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Τη μια στιγμή τα πάθη κρύβονται κάτω απ’ τα λόγια και την άλλη τα λόγια πυροδοτούν τα πάθη. Οι εκρήξεις όμως αρχίζουν σιγά – σιγά να διαλύουν τα κοινωνικά παραπετάσματα και το έδαφος παύει να είναι στέρεο. Τα δυο φύλλα είναι καταδικασμένα σε κατά μέτωπο σύγκρουση αφού ο Στρίντμπεργκ τα εγκλώβισε μέσα στο πιο αδιέξοδο σχήμα: το τρίγωνο. Μέσα στη δυαδική σχέση προσέθεσε βάναυσα και ένα τρίτο πρόσωπο. Έναν «σκελετό». Το μόνο που μένει πια είναι αγώνας μέχρι τέλους. Αγώνας ανθρώπινων αδυναμιών.
λίγα λόγια από τον συγγραφέα
Ο Στρίντμπεργκ για τους «Δανειστές»:
Σε μια εβδομάδα, θα σας στείλω μια καινούργια νατουραλιστική τραγωδία, καλύτερη απ’ τη Δεσπoινίδα Julie, με τρία πρόσωπα, ένα τραπέζι, δυο καρέκλες και χωρίς Ανατολή ηλίου.
Στον εκδότη του, Karl Otto Bonnier, 21/08/1888
Σας στέλνω αυτό το έργο, που είναι καλύτερο απ’ τη Δεσποινίδα Julie, και όπου έχω πραγματοποιήσει με μεγαλύτερη επιτυχία την καινούργια μορφή [θεάτρου]… Η πλοκή είναι συναρπαστική, όσο συναρπαστική είναι η πνευματική δολοφονία η ανάλυση και τα κίνητρα [των προσώπων], εξαντλητικά η άποψη [του συγγραφέα], αμερόληπτη: ο συγγραφέας δεν κρίνει κανέναν, εξηγεί μόνο και συγχωρεί. Και, μ’όλο που έχει κάνει ελκυστική ακόμα και την πολυγαμική γυναίκα, αυτό δεν σημαίνει πως υπερασπίζεται την πολυγαμία. Ίσα-ίσα, λέει πως είναι κατακριτές, εξαιτίας των δυσάρεστων συνεπειών της.
Στον εκδότη του, Joseph Seligmann, 29/09/1888
Είναι το πιο αγαπημένο μου έργο, το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω, ανακαλύπτοντας ολοένα καινούργιες λεπτές αποχρώσεις…Η Δεσποινίς Julie κάνει ακόμα συμβιβασμούς με το ρομαντισμό και τα [ζωγραφιστά] σκηνικά…αλλά οι Δανειστές είναι πέρα για πέρα μοντέρνοι, ανθρώπινοι, συναρπαστικοί, τα τρία πρόσωπα είναι ελκυστικά και ενδιαφέροντα από την αρχή ως το τέλος.
Στον εκδότη του, Joseph Seligmann, 16/10/1888
Οι Δανειστές είναι το πιο ώριμο έργο μου…Θα βρείτε τη γυναίκα-βαμπ γοητευτική, επηρμένη, παρασιτική…ερωτευμένη (με δυο άντρες ταυτόχρονα!), τρυφερή, μητρική, με μια λέξη γυναίκα-όπως εγώ τη βλέπω!
Στο γάλλο φίλο του, Charles de Casonove, 26/05//1892
συντελεστές

Γιώργος Παλούμπης
Σκηνοθεσία
Μάριος Πλωρίτης
Μετάφραση

Γιώργος Χατζηνικολάου
Σκηνικά
Λουκία Μιννέτου
Κουστούμια
Μάριος Στρόφαλης
Μουσική
Βασίλης Κλωτσοτήρας
Φωτισμοί
Σταύρος - Χρήστος Βλαχάκης
Αφίσα – Πρόγραμμα – Φωτογραφίες
διανομή
Θάνος Αλεξίου
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο American College of Greece (DEREE). Από το 2000 έως και σήμερα παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής με βάση στον αυτοσχεδιασμό στο Studio NAMA με την Ελένη Σκότη. Είναι μέλος της ομάδα « ΝΑΜΑ» από το 2000. Έχει συμμετάσχει στις εξής παραστάσεις: «Στα σκοτεινά…» του Γιώργου Ηλιόπουλου σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, «Η Κατάρα των Πεινασμένων» του Σαμ Σέπαρντ σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και Γιώργου Παλούμπη, «Τα καινούργια ρούχα του Βασιλιά» του Χ. Κ. Άντερσεν σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, «Penalty» του Γιώργου Παλούμπη σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, «Επείγον» devised performance σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, «Η μπάντα» του Κώστα Δριμηλή σε σκηνοθεσία Κώστα Δριμηλή στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού, «Ραχήλ» του Γρηγορίου Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη στη Νέα σκηνή του Εθνικού Θέατρου, «Λάσπη» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, «Αναλόγιο» παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο. Φέτος συμμετέχει στην καινούργια σειρά του Κώστα Κουτσομύτη, «Ματωμένα χώματα».
Γιώργος Χατζηνικολάου
Ο Γιώργος Χατζηνικολάου γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική του Ε.Μ.Π. το 1981. Το 1996 δημιούργησε με την Ελένη Σκότη τη θεατρική Ομάδα Νάμα, ασχολούμενος με τη σκηνογραφία και την καλλιτεχνική διεύθυνση παραγωγής όλων των παραστάσεών της. Από το 2000 που δημιουργήθηκε το Επί Κολωνώ ανέλαβε τη γενική διεύθυνση του θεάτρου. Έχει σκηνογραφήσει και αναλάβει τη διεύθυνση παραγωγής σε πολυάριθμες παραστάσεις στο θέατρο Επί Κολωνώ, το Εθνικό Θέατρο, το θέατρο Φούρνος κ.ά. Έχει λάβει διακρίσεις και βραβεία για τις σκηνογραφίες του, ανάμεσά τους το 1ο Βραβείο Σκηνογραφίας του περιοδικού Αθηνόραμα για την παράσταση Αγαπητή Ελένα της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια. Έχει μεταφράσει τις Αλεπούδες της Ντων Κινγκ, το Λεωφορείο ο Πόθος του Τένεσι Ουίλιαμς, το Η ασήμαντη λάμψη μιας νύχτας του Κόνορ Μακφέρσον, το Με λένε Έμμα του Ντάνκαν ΜακΜίλαν και τους Λαντζέρηδες του Μορίς Πάνιτς ενώ έχει υπογράψει και αρκετές διασκευές. Έχει εργαστεί ως αρχιτέκτονας από το 1982 έως και το 2012. Ο χώρος του Επί Κολωνώ είνα ένα παράδειγμα μεταξύ των όσων έχει σχεδιάσει και υλοποιήσει. Σήμερα πλέον, ασχολείται κατά κύριο λόγο με την καλλιτεχνική διεύθυνση του Επί Κολωνώ, του Σύγχρονου Θεάτρου (από το 2018) και των παραγωγών της Ομάδας Νάμα.
Αθηνά Αλεξοπούλου
Σπούδασε στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ (κατεύθυνση υποκριτικής),στο Drama and Dance School of Kent (Physical Theatre) και στο T.T.I (Tadashi‘s Suzuki‘s method και Butoh). Από το 2003 εργάζεται σαν ηθοποιός. Έχει συνεργαστεί με το Κ.Θ.Β.Ε στις παραστάσεις: «Ονείρου Οδύσσεια» σε σκηνοθεσία Χρύσα Καψούλη, «Αναγκαίοι Στόχοι» σε σκηνοθεσία Έβης Δημητροπούλου, «Εφιάλτες» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού. Στο Μικρό Θέατρο συμμετείχε στην παράσταση «Five of us» σε σκηνοθεσία Έβης Δημητροπούλου. Έχει συνεργαστεί με την ομάδα Helix Street Theatre στην performance «Αιών». Εδώ και δύο χρόνια έχει ιδρύσει με τον Χάρη Μπόσινα την ομάδα Anada Kada, που σκηνοθέτησαν και παίξανε: στο θέατρο Θύρα Τέχνης την παράσταση «Μήπως άργησα;» και στο Φουαγιέ του Επί Κολωνώ «Η Οφηλία είναι έγκυος» και την παράσταση «Μα.Μα». Έπαιξε στην ταινία μεγάλου μήκους «Κάτω απ’ το σεντόνι» σε σκηνοθεσία Μ. Τσαμπάνη-Π. Καλκόβαλη, στην ταινία μικρού μήκους «Here and There» σε σκηνοθεσία Stella Kyriakopoulos και στα «Τηλεοπτικά Μονόπρακτα» της Ε.Τ.1 «Αγγελία» σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκούρτη.
Άγης Εμμανουήλ
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεατρικού Οργανισμού Μορφές. Έχει συμμετάσχει στις εξής παραστάσεις: «Σαν Έλληνας», «Η Αγριόπαπια» σε σκηνοθεσία Τ. Μπαντή, «Εγώ, ο Φόιερμπαχ» (Εργάτης σκηνής) σε σκηνοθεσία Π. Παπαδόπουλου, «Ο γυάλινος κόσμος» σε σκηνοθεσία Δ. Μαυρίκιου, «Η Αγγέλα», «Το Τάβλι», «Ένα ψέμα του μυαλού» σε σκηνοθεσία Τ. Μπαντή. Με το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας στην παράσταση «Το Χειμωνιάτικο παραμύθι» σε σκηνοθεσία Β. Νικολαΐδη και με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής στην παράσταση «Μια ζωή χωρίς εμένα» σε σκηνοθεσία Δ. Παπασταμάτη. Άλλες παραστάσεις: «Ο Βροχοποιός» σε σκηνοθεσία Κ. Δαμάτη, «Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας» σε σκηνοθεσία Στ. Φασουλή, «Πολύ κακό για το τίποτα» σε σκηνοθεσία Ρ. Οικονομίδου, «Καρτέσιος» σε σκηνοθεσία Γ. Νανούρη, «Λάσπη» (Θεατρικό Αναλόγιο) για το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γ. Παλούμπη. Στον Κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες: «Με μια κραυγή» σε σκηνοθεσία Β. Ηλιοπούλου, «Anna’s Summer» σε σκηνοθεσία J. Meerapfel, «Et in Arcadia Ego» (Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία) σε σκηνοθεσία Α. Παπαηλιού. Στην τηλεόραση έχει συμμετάσχει: «Μίλησε μου για έρωτα» σε σκηνοθεσία Δ. Αθανίτη, «Χωρικά Ύδατα» σε σκηνοθεσία Γ. Διαμαντόπουλου, «Θύματα Ειρήνης» σε σκηνοθεσία Γ. Διαμαντόπουλου, «Χορεύοντας στη Σιωπή» σε σκηνοθεσία Γ. Κορδέλα, «Με θέα στο Πέλαγο» σε σκηνοθεσία Γ. Βασιλειάδη, «Μείνε δίπλα μου» σε σκηνοθεσία Ρ. Εσκενάζυ, «Αγαπώ τη μαμά σου» σε σκηνοθεσία Χ. Παπαδόπουλου, Die legend von Marathon για τη Z.DF. «Ποιος μας πιάνει» σε σκηνοθεσία Αντώνη Αγγελόπουλου.
Γιώργος Παλούμπης
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ψυχολογία στο Laverne Athens University και έκανε το μεταπτυχιακό του στο Goldsmiths College University of London. Έχει συμμετάσχει ως βοηθός της σκηνοθέτιδας Ελένης Σκότη στις παραστάσεις «Αγαπητή Ελένα» και «Στα Σκοτεινά». Στη συνέχεια μετέφρασε και σκηνοθέτησε (σε συνεργασία με την Ελένη Σκότη) την παράσταση «Η Κατάρα των Πεινασμένων» του Σαμ Σέπαρντ (Επί Κολωνώ). Μετέφρασε και σκηνοθέτησε το «The Dumb Waiter» του Χάρολντ Πίντερ (Επί Κολωνώ). Σκηνοθέτησε το «Γαμήλιο Εμβατήριο» του Άγγελου Τερζάκη, «Τα καινούρια ρούχα του Βασιλιά» του Χ. Κ. Άντερσεν, το «Ράπτης Κυριών» του Ζ. Φεντώ και τη «Βέρα» του Δημήτρη Κεχαΐδη στη δημοτική θεατρική ομάδα Νέας Αρτάκης. Για την ίδια ομάδα, δημιούργησε και σκηνοθέτησε την devised performance «Επείγον». Έγραψε και σκηνοθέτησε το “Penalty”(2005-2006) ενώ για δεύτερη συνεχή χρονιά ανεβαίνει το«Bug» του Τρέισι Λετς σε δική του σκηνοθεσία (προτάθηκε για το βραβείο καλύτερης παράστασης του περιοδικού Αθηνόραμα, 2007-2008) καθώς και το «Penetrator» του Άντονυ Νίλσον (2007-2008) στο θέατρο Επί Κολωνώ. Σκηνοθέτησε το έργο «Διονυσιακή Νύχτα» του Στέφανου Κακαβούλη, με τη Μπέτυ Λιβανού στον πρωταγωνιστικό ρόλο, στο θέατρο Αθηνών (Απρίλιος-Μάιος 2008). Επίσης έκανε τη σκηνοθετική επιμέλεια στο έργο «Λάσπη» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, τον Μάιο του 2008.
Λουκία Μιννέτου
Σπούδασε στο Μotley Theatre Design School και στο Goldsmiths College του Λονδίνου, όπου και εργάστηκε σαν σκηνογράφος για το Gate Theatre, το Bristol Old Vic και το Barbican Theatre. Επίσης εργάστηκε σαν βοηθός σκηνογράφου στο Almeida Theatre, SoHo Theatre, Royal Albert Hall και Young Vic. Στην Αθήνα, σκηνογράφησε τις παραστάσεις «Οιδίπους 2+2» στο Ανοικτό Θέατρο, «Ο Χοντρός και ο Λιγνός πάνε στον Παράδεισο» στο Θέατρο Σφενδόνη, «Οι Γνωρίζουσες Κυρίες» στο Booze Cooperativa, «Οδός Μάμποτ» στο Θέατρο Ροές, «Τα Ωραία Μήλα» στο Θέατρο Εντροπία, «Αρρυθμία» στο Θέατρο Φούρνος και «το Παγκάκι» στο Θέατρο Άλεκτον. Επίσης, τις παραστάσεις «Οι Φασουλήδες του Κατσιπόρα», «Δον Κιχώτης», «Μικροί Φαρισαίοι» στο Θέατρο Κέφαλος και «Κεφαλονιά». Εργάστηκε σαν ενδυματολόγος για τις ταινίες «Xρυσόσκονη», «Μετεωρίτες», και την Τελετή Απονομής Κρατικών Βραβείων Θεσσαλονίκης 2006.
Βασίλης Κλωτσοτήρας
Γεννήθηκε στο Ulm της Γερμανίας το 1971. Σπούδασε Κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου (1989-1992). Έχει εργαστεί ως Βοηθός Οπερατέρ (1990-2001). Εργάζεται ως Δ/ντης Φωτογραφίας από το 2002 για Κινηματογράφο, Ντοκιμαντέρ, Διαφήμιση, Video Clips και ως Σχεδιαστής Φωτισμών από το 1992 για θεατρικές παραστάσεις. Έχει βραβευτεί στον τομέα φωτογραφίας στα φεστιβάλ: «4o Φεστιβάλ Μικρές Πρεμιέρες» (2005), «Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου» (2006) και «29o Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας» (2006). Συνεργάστηκε με την Ομάδα ΝΑΜΑ στις εξής παραστάσεις: «Bug» του Τρέισι Λετς σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, «Penetrator» του Άντονι Νίλσον σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη και«Ωκεανός πολύ μπλε» σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη. Το 2007 απέσπασε βραβείο κοινού για την παράσταση «Bug» από τον διαγωνισμό του περιοδικού Αθηνοράματος.
Μάριος Στρόφαλης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Ξεκίνησε τις σπουδές του στη μουσική σε ηλικία έξι ετών στο Εθνικό Ωδείο από όπου απέσπασε τα Διπλώματα Πιάνου, Αρμονίας, Αντίστιξης, Φούγκας, Διεύθυνσης Χορωδίας και Σύνθεσης. Συνέχισε τις σπουδές στο πιάνο στα master classes της Β. Τσόπελα και του Κ. Γκάνεφ, ενώ στη σύνθεση στα σεμινάρια του Θ. Αντωνίου. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ολοκλήρωσε τις ακαδημαϊκές του σπουδές στη σύνθεση, μουσικολογία και δραματουργία στο Conservatoire N. Superieur M. D. de Paris και το Πανεπιστήμιο Paris VIII στη Γαλλία, απ’ όπου απέσπασε Μaitrise με dispense DEA με κύριους καθηγητές τους G. Grisey και Α. Βοnnet. Δραστηριοποιήθηκε ως συνθέτης και ως σολίστ πιάνου στην Ελλάδα και τη Γαλλία, δίνοντας ρεσιτάλ και γράφοντας μουσική για μικρά και μεγάλα σύνολα, για σόλο όργανα και συμφωνικές ορχήστρες. Εργάστηκε στο Εθνικό Ωδείο ως καθηγητής υποχρεωτικών και ανωτέρων θεωρητικών, στο Σύγχρονο Ωδείο ως καθηγητής Μουσικής θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης. Η κύρια του ενασχόληση εδώ και έντεκα χρόνια είναι η σύνθεση μουσικής για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο. Ειδικά για την Ομάδα ΝΑΜΑ, έχει επενδύσει μουσικά τις παραστάσεις «Bug» και «Penetrator», την παράσταση «Ραχήλ» στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη καθώς και την παράσταση «Rottweiler» σε σκηνοθεσία της ιδίας. Προτάθηκε για το βραβείο μουσικής του περιοδικού Αθηνόραμα για την παράσταση «Bug».


