Το «Άσπρο Μαύρο» (The Sunset Limited) του Cormac McCarthy, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Αντώνη Καφετζόπουλου, είναι κάτι περισσότερο από μια θεατρική παράσταση: είναι μια σπαρακτική υπαρξιακή μονομαχία που διεξάγεται με την πυκνότητα και την ένταση ενός έργου λόγου. Στο λιτό σκηνικό ενός φτωχικού δωματίου, η σύγκρουση δύο αντιδιαμετρικών κόσμων της πίστης και της απόγνωσης γίνεται η απόλυτη πρόκληση για τον θεατή.
Η δύναμη του έργου έγκειται στους δύο μοναδικούς του χαρακτήρες, τον Μαύρο και τον Λευκό, των οποίων η ερμηνευτική αναμέτρηση είναι καθηλωτική.
Ο Μαύρος (Ζερόμ Καλούτα):
Από την πρώτη στιγμή, ο πρώην κατάδικος και βαθιά πιστός Μαύρος, αποπνέει μια φυσική ευφυΐα και μια φιλοσοφημένη ιδιοσυγκρασία. Είναι ο άνθρωπος της πράξης και της καρδιάς, που έχει βρει συνεχή ελπίδα μέσα από την πίστη του, παρά τις δυσκολίες της ζωής του. Η ερμηνεία του Καλούτα είναι γεμάτη ζεστασιά και αμεσότητα, καθιστώντας τον απολαυστικό αντίπαλο πόλο απέναντι στον ορθολογισμό. Για τον Μαύρο, η ζωή ανήκει στον Δημιουργό, και αυτή η πεποίθηση είναι το σωσίβιό του.
Ο Λευκός (Αντώνης Καφετζόπουλος):
Ο καθηγητής πανεπιστημίου και ορθολογιστής Λευκός, βρίσκεται στο χείλος της αυτοκτονίας. Είναι ο εκπρόσωπος του δυτικού πολιτισμού και της διανοητικής κενότητας, αυτός που έχει αναλύσει τα πάντα και έχει καταλήξει στην απόγνωση. Η ερμηνεία του Καφετζόπουλου είναι ψυχρή, συγκρατημένη και καταθλιπτική, μεταφέροντας με ακρίβεια την πνευματική του δυσφορία. Ο διάλογός του λάμπει από πνευματικότητα και βάθος, αλλά η απουσία πίστης τον έχει οδηγήσει στο μηδέν.
Η σκηνοθετική ματιά του Αντώνη Καφετζόπουλου είναι λιτή και εστιάζει στον λόγο. Υπογραμμίζει τα καυτά υπαρξιακά ερωτήματα του έργου, χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς. Η ατμόσφαιρα είναι έντονη και ασφυκτική, αναδεικνύοντας τη σύγκρουση ως μια σκακιστική παρτίδα για την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η παράσταση γεφυρώνει την αμερικανική υπαρξιακή λογοτεχνία του McCarthy με τη σύγχρονη ελληνική σκηνή, διατηρώντας τον λυρικό κυνισμό του πρωτότυπου κειμένου. Η σκηνοθεσία επιχειρεί να μεταδώσει την ιδέα ότι η ζωή είναι μια διαρκής συζήτηση ανάμεσα στο Άσπρο και το Μαύρο, όπου η κοινωνική δικαιοσύνη και η ισότητα είναι τα μοναδικά σημεία σύγκλισης των δύο ανδρών.
Αυτή η παραγωγή είναι μια πρόκληση και μια βαθιά φιλοσοφική ταύτιση με την ανθρώπινη αγωνία, που καθηλώνει και προβληματίζει από το πρώτο λεπτό.
Πηγή: Κατερίνα Σούλη, Talk about Art, 25/09/2025
