Το «Άσπρο Μαύρο» στο θέατρο Επί Κολωνώ είναι μια παράσταση που χτυπά κατευθείαν στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, που υπογράφει μετάφραση και σκηνοθεσία, συναντά τον Ζερόμ Καλούτα σε ένα έργο που δεν αφήνει χώρο για περιστροφές: δύο άνθρωποι, ένα δωμάτιο, και μια απόφαση που αιωρείται σαν μαχαίρι πάνω από το κεφάλι του θεατή. Από την πρώτη στιγμή νιώθεις πως δεν βλέπεις απλώς έναν διάλογο· παρακολουθείς ένα είδος πνευματικής πάλης, όπου κάθε λέξη έχει το βάρος μιας ομολογίας.

Ο Καφετζόπουλος εκπροσωπεί τον απόλυτο μηδενισμό: έναν άνθρωπο που δεν βρίσκει πια λόγο να ζήσει, ούτε θεό για να πιστέψει. Απέναντί του, ο Καλουτά είναι μια κινητή πηγή πίστης, ανθρωπιάς και πείσματος, ένα πρόσωπο που κουβαλά τα σημάδια της ζωής αλλά και την επιμονή να βλέπει φως εκεί που άλλοι βλέπουν στάχτες. Η χημεία τους είναι δυνατή και οργανική· η σύγκρουσή τους δεν είναι ρητορική, αλλά βαθιά υπαρξιακή.

Η σκηνοθετική ματιά του Καφετζόπουλου κρατά το έργο σε μόνιμη ένταση χωρίς να το βαραίνει. Οι μικρές λεπτομέρειες στη φυσική κίνηση, τα βλέμματα και τις παύσεις μετατρέπουν τη λιτότητα σε δύναμη. Μέσα από το υποδόριο χιούμορ και τον λεπτό σαρκασμό, το έργο καταφέρνει να παραμένει απολαυστικό ενώ συζητά τα πιο σκοτεινά θέματα της ανθρώπινης κατάστασης.

Η παράσταση σέβεται απόλυτα το δωρικό ύφος του McCarthy, χωρίς να εγκλωβίζεται στη βαρύτητά του. Ο λόγος παραμένει πυκνός, οι ιδέες αιχμηρές, αλλά η προσέγγιση βαθιά ανθρώπινη. Είναι από τις σπάνιες παραστάσεις που δεν προσφέρουν λύσεις, δεν υπόσχονται κάθαρση· σου δίνουν όμως μια αίσθηση αλήθειας, όσο οδυνηρή κι αν είναι.

Στο τέλος, δεν υπάρχει νικητής, μόνο δύο κόσμοι που συγκρούονται με όλο τους το βάρος. Κι εμείς, ως θεατές, καλούμαστε να σταθούμε ανάμεσά τους και να αναρωτηθούμε: Τι είναι αυτό που μας κρατά τελικά στη ζωή; Το «Άσπρο Μαύρο» δεν δίνει απάντηση. Απλώς ανοίγει τον χώρο για να τη βρούμε μόνοι μας.

Πηγή: OpenMind, 24/11/2025