βάιζα {ΕΤΥΜ. αρβαν. < κορίτσι, κόρη}

σε σκηνοθεσία Χριστίνας Ματθαίου

βάιζα {ΕΤΥΜ. αρβαν. < κορίτσι, κόρη}

σε σκηνοθεσία Χριστίνας Ματθαίου

 

βάιζα {ΕΤΥΜ. αρβαν. < κορίτσι, κόρη}

σε σκηνοθεσία Χριστίνας Ματθαίου

 

 

ΜΠΙΖΖΖ…!OFF OFF ATHENS

Ξεχώρισαν, χειροκροτήθηκαν και ανεβαίνουν και πάλι επί σκηνής! Το θέατρο Επί Κολωνώ, φιλοδοξώντας να δημιουργήσει ένα νέο θεσμό στο θεατρικό τοπίο παρουσιάζει 4 από τις παραστάσεις που ξεχώρισαν στο Off-Off Athens 2023.

Η παράσταση βάιζα {ΕΤΥΜ. αρβαν. < κορίτσι, κόρη} σε σκηνοθεσία και διασκευή της Χριστίνας Ματθαίου, θα επαναληφθεί για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, τον Μάιο του 2024, στην Κεντρική Σκηνή του Επι Κολωνώ.

Η παράσταση έρχεται να φωτίσει το θέμα της γυναικείας κακοποίησης και της γυναικοκτονίας και παράλληλα να μιλήσει για την άγρια φύση της γυναίκας που μοιάζει να έχει πια εξαφανιστεί.

Διασκευή από τα έργα του Παντελή Μπουκάλα “Μηλιά μου αμίλητη” και “Ο Χριστός στα χιόνια”, με αναφορές στο μύθο La Loba, με έμπνευση από την εκδοχή του που αποτυπώνεται στο βιβλίο της Clarissa Pinkola Estes “Γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους”.

Ερμηνεύουν: Ναυσικά Κοριαλού, Λίνα Λαζαρή, Μαριαλένα Σκαρώνη, Γιολάντα  Σοφούλη

Μάιος, 2024

Κεντρική Σκηνή

πρεμιέρα: Δευτέρα 13 Μαΐου2024

ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Σάββατο 11 Μαΐου: 21.30 – Κυριακή 12 Μαΐου: 19.30
Τρίτη 14 Μαΐου: 21.15 – Παρασκευή 17 Μαΐου: 21.30
Κυριακή 19 Μαΐου: 19.30 – Τρίτη 21 Μαΐου: 21.15
Πέμπτη 23 Μαΐου: 21.30 – Κυριακή 26 Μαΐου: 21.30
Δευτέρα 27 Μαΐου: 19.30 – Τετάρτη 29 Μαΐου: 21.15

διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

τιμές εισιτηρίων: 9€ early bird έως 6 Απριλίου, 16€ Κανονικό, 13€ Μειωμένο

 

λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου

«Ὠς ἄνθος μαραίνεται καί ὡς ὄναρ παρέρχεται καί διαλύεται πᾶς ἄνθρωπος» Υπάρχει ένα μέρος στην έρημο, όπου μπορείς να ακούσεις το τραγούδι της La Loba. Της μεγάλης μητέρας που συλλέγοντας οστά, επαναφέρει στη ζωή ό,τι έχει χαθεί βίαια. Αρκεί να ψιθυρίσει το τραγούδι της και ό,τι έχει μείνει για χρόνια θαμμένο πιο βαθιά κι απ’ τις ρίζες των δέντρων ανασταίνεται. Μάνη, μέσα 19ου αιώνα. Μια νεαρή γυναίκα, η Μηλιά, δολοφονείται από τον πατέρα και τα αδέλφια της  για να ξεπλυθεί η ντροπή της οικογένειας, αφού την πρώτη νύχτα του γάμου της βρέθηκε «χαλασμένη». Θάβεται ζωντανή σε λάκκο με πέτρες στην είσοδο του χωριού. Μόνο το κεφάλι της μένει έξω από το χώμα μέχρι να πεθάνει. Τώρα η Μηλιά έχει φωνή. Τώρα η La Loba της δίνει τη δυνατότητα να πει την ιστορία της. Να αναγεννηθεί.

λίγα λόγια από τη σκηνοθέτιδα

Θυμάσαι αυτόν τον ήχο που ακούς όταν βρίσκεσαι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας; Και ενώ το οξυγόνο σου εξαντλείται, και η δύναμη του νερού σε τραβάει προς τα έξω, εσύ παλεύεις να κρατηθείς. Εκεί. Μέσα της. Να ακούσεις για λίγο ακόμα, τον πρωτόγονο αυτόν ήχο που σε γυρίζει πίσω. Στη μήτρα της ζωής.

Λένε πως τα δάκρυα είναι φτιαγμένα από θαλασσινό νερό, για να μπορούν οι άνθρωποι, όταν κλαίνε, να φέρνουν κοντά τους τη θάλασσα. Κι αυτή, η μεγάλη μητέρα, να ‘ρχεται έτσι να τους συντροφεύει όταν τη χρειάζονται.

Όταν πονάνε, όταν θρηνούν μα κι όταν η ευτυχία τους είναι τόσο μεγάλη, που κάνει το νερό στο σώμα τους να αυξάνεται, τόσο που κινδυνεύουν να τους πνίξει.  Και κλαίνε.                                                                                                                                         Για να βγάλουν από μέσα τους τη θάλασσα που περισσεύει.

«Δάκρυ μη γίνει ό καημός, Κλάμα μη γίνει o πόνος…»

Πρόσεξες ποτέ σου τα μάγουλα των γυναικών που έχασαν παιδιά; Λες και τα καταράστηκε η θάλασσα να μην στεγνώσουνε ποτέ. Να την κρατούν εκεί για να τις συντροφεύει.

«Ούτε σταγόνα δεν θα σου ξεφύγει για την άτιμη! Μας ντρόπιασε και θα πληρώσει. Άκλαυτη να πάει.»

Και ο ιδρώτας; Τι είναι ο ιδρώτας;

Νερό κι αυτό. Θαλασσινό. Γιατί όταν η θάλασσα και η φωτιά του έρωτα βρεθούνε, ιδρώτας γίνονται. Που βγαίνει από τα ερωτευμένα σώματα, για να γνωρίσει το ένα του αλλουνού τη θάλασσα. Τη θάλασσα εκείνη που φουσκώνει μέσα τους.

Μα δεν είναι μονάχα από νερό ο άνθρωπος φτιαγμένος.

Είναι και χώμα. Γη.                                                                                                                                                       Που περιμένει να της επιστρέψεις τα παιδιά της, όταν η θάλασσα στερέψει μέσα τους. Και όταν στα σπλάχνα της τα κλείσει, πάλι, με θάλασσα ποτίζοντάς τα, τα ξαναγεννά.

«Το χώμα πρέπει να το ακούσεις. Να το μυρίσεις. Να το γευτείς.»

Και η στάχτη; Η στάχτη τι είναι;

Ερωτευμένων σκόνη είναι και αυτή. Σώματα που καήκανε, πριν τα ακουμπήσει η θάλασσα να τα δροσίσει. Φωνές. Που δεν τους περισσεύει ο αέρας. Και σωπαίνουν.

Απώλειες. Και παρουσίες που «υπάρχουν λείποντας».

«Είδες ποτέ σου τη φωτιά τα κάρβουνα ν’ απαγορεύει;»

Και το τέλος; Ο θάνατος;

«Το τέλος τον θάνατο δεν τον αναγνωρίζει»

Γιατί δεν σκοτώνεσαι, δεν «χάνεσαι, αν σε σκέπουν μυριάδες ονόματα;»

Νερό, χώμα και φωτιά συναντιούνται πάνω στη σκηνή. Σε μια τελετουργία θρήνου και αναγέννησης.  Μια παράσταση φτιαγμένη με υλικά γης και παράδοσης. Ένα έργο μπλεγμένο μέσα σε ρίζες που το τραβούν στο παρελθόν.  Και τέσσερις φωνές. Αέρας. Που μεταφέρει τις σκονισμένες μνήμες όλης της αιματηρής μας ιστορίας στο νερό. Που θα τις ξεπλύνει και θα τις οδηγήσει στην κάθαρση. Θα τις κάνει πάλι νερό.

«Γιατί ο χρόνος είναι νερό. Νερό που την πέτρα σμιλεύει όπως η θάλασσα τα βράχια

(…)

Και πιο πλούσιο νερό από τα δάκρυα, κανένα.»

Χριστίνα Ματθαίου

συντελεστές

Χριστίνα Ματθαίου
Σκηνοθεσία/Διασκευή
Μαριάννα Τσικμανλή
Κίνηση
Κοσμάς Χαρεράς
Code – DigitalArt
Μυρτώ Στύλου
Μουσική σύνθεση- επιμέλεια
Ραφαήλ Παπαδάκης
Βοηθός Μουσικού- φωνητική διδασκαλία
Γιάννης Κ. Τσίγκας
Οπτική ταυτότητα
Νώντας Δουζίνας
Επικοινωνία παράστασης
Δανάη Γκουντκίδου
Social media
Μαριάννα Παπάκη
Επικοινωνία παράστασης
Κρίνα Δαλακλή
Φωνή La Loba
ArtEfficient

Παραγωγή

Νάσος Αμπαζής
Φωτογραφίες Παράστασης
Βασίλης Τσεμπερλίδης
Φωτογραφίες – Βίντεο Promo
Αμάντα Μήλλα
Φωτογραφία Αφίσας

κριτικές

Είδαμε και προτείνουμε: «βάιζα»

Η ηρωίδα της παράστασης που θάβεται ζωντανή, γιατί τόλμησε να υπερβεί το ταμπού της παρθενίας,...

Πήγα.Είδα | «βάιζα», μια παράσταση γροθιά στο στομάχι

Μια παράσταση στο ΠΛΥΦΑ που διαδραματίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα, αλλά μιλάει για το σήμερα. τη...

σχετικά νέα

4 θεατρικές ομάδες και παραστάσεις που επαναπροσδιορίζουν τη νεανική δημιουργικότητα

Οι ομάδες των παραστάσεων «βάιζα», «γυναία γραφ-Οίδα», «Goldfish» και «Μονόκερως» μάς συστήνονται,...

«Ο πόνος είναι ένα συναίσθημα που δύσκολα μοιράζεσαι»

Η Χριστίνα Ματθαίου, σκηνοθέτρια της πολυσυζητημένης βάιζας, γράφει ένα κείμενο για την παράσταση...

“Μπιζζζ….!” στο Επί Κολωνώ: Γνωρίζουμε 4 νέες ομάδες που διακρίθηκαν στο φεστιβάλ Off-Off Athens

Το νέο αίμα του ελληνικού θεάτρου προσγειώνεται στο θέατρο Επί Κολωνώ και μοιράζεται μαζί μας τα...

Η Λίνα Λαζαρή αφιερώνει κάθε παράσταση της «βάιζα» και σε μια δολοφονημένη γυναίκα

Μιλήσαμε με την ηθοποιό, με αφορμή την επιστροφή της παράστασης «βάιζα», στο Επί Κολωνώ. Τον...