Η
"Κακομοίρα" της Νάπολι ένας
μονόλογος βασισμένος στο μυθιστόρημα της Elena Ferrante «i
giorni dell’ abandono»
Τι παθαίνει μια εγκαταλελειμμένη σύζυγος; πως βιώνει την
απόρριψη από τον άνδρα με τον οποίο μοιράστηκε τα όνειρα της;
Πόσο ικανή είναι να πάρει την ζωή της στα χέρια της και την ζωή
των παιδιών της; Πως μπορεί να βγει από το σκοτάδι που την έχει
βυθίσει η άρνηση να δει τον εαυτό της έξω από την συνήθεια του
γάμου, έξω από την συνήθεια της εξάρτησης της, έξω από τον ρόλο
της συζύγου, από τον ρόλο της μητέρας; Τι μπορεί να σημαίνει και
να σηματοδοτεί το «κενό συνείδησης»;
Λίγα λόγια για το
έργο
Ο Μάριο εγκαταλείπει
την Όλγα και τα δύο τους παιδιά ισχυριζόμενος «κενό συνείδησης».
Αρχικά η Όλγα δεν δίνει σημασία στα λόγια του πιστεύοντας ότι
είναι μια προσωρινή κρίση. Όσο περνάει ο καιρός η Όλγα βυθίζεται
σε μια κόλαση όλο και περισσότερο προσπαθώντας να
συνειδητοποιήσει τι της συμβαίνει. Εγκαταλείπει τον εαυτό της,
παύει να μακιγιάρεται, να καθαρίζεται, παύει να φροντίζει τα
παιδιά της, κάνει πράγματα που αργότερα δεν θυμάται, γίνεται
καυστική και κακιά με όποιον προσπαθεί να την πλησιάσει και
ακόμα περισσότερο με τον Καράνο, τον οργανοπαίχτη που μένει στην
πολυκατοικία της και ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο να της
δείξει ότι ενδιαφέρεται για αυτή. Βιώνει το απόλυτο «κενό
συνείδησης» την νύχτα που ο Όττο, το λυκόσκυλο της οικογένειας,
ξεψυχάει στα χέρια της και η ίδια μέσα από την βαθειά θλίψη που
την πλημμυρίζει προσπαθεί να βάλει τα κομμάτια της σε τάξη έτσι
ώστε να συνέλθει και να συνεχίσει με την ζωή της χωρίς τον
Μάριο. Μέσα από την διαδικασία της ανάστασης ενός καινούργιου
εαυτού, ενός εαυτού που η Όλγα μέχρι την ημέρα της εγκατάλειψης
της δεν γνώριζε, η Όλγα προβάλλει συνεχώς μπροστά της το
φάντασμα της «κακομοίρας του Βόμερο», μιας όμορφης γυναίκας που
αφού εγκαταλείφθηκε από τον άνδρα της πνίγηκε στα νερά του Κάπο
Μιζένο. «Η κακομοίρα» για την Όλγα σηματοδοτεί την εικόνα κάθε
γυναίκας που δυστυχεί και παύει να επιβιώνει εφόσον χάσει τον
έρωτα.
Λίγα λόγια για το
έργο
