Μια παραγωγή της Ομάδας Νάμα με τους συντελεστές της ομάδας
Familia
σε σκηνοθεσία Μάνιας
Παπαδημητρίου.
«Μόνο η θάλασσα με βοηθάει να ονειρεύομαι.
Όταν στέκομαι στην ακτή φαντάζομαι την Κύπρο,
ένα ταξίδι στο Παρίσι, μία πτήση στη Ρώμη…»
Μαχμούτ, έτος γέννησης 1995
Σε πρώτο επαγγελματικό ανέβασμα μια παράσταση
βασισμένη στους μονολόγους παιδιών 13 έως 17 ετών που έζησαν
τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών στη Γάζα από το Δεκέμβριο του
2008 μέχρι τον Ιανουάριο του 2009. Μονόλογοι που απασχόλησαν
καθηγητές και μαθητές σε πάνω από 40 χώρες και που στις 29
Νοεμβρίου 2010 παρουσιάστηκαν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη
Νέα Υόρκη από μαθητές όλων αυτών των χωρών με σκοπό να δουν
αυτοί που ορίζουν τις τύχες των λαών τι συμβαίνει στις ψυχές των
παιδιών όταν καταπατώνται όλα τα άρθρα των συνθηκών που οι ίδιοι
έχουν υπογράψει. Η παράσταση περιέχει σπάνιο οπτικοακουστικό
υλικό από την ιστορία της πολύπαθης Γάζας.
Μέσα σ’ ένα κλίμα οδύνης,
οργής και ανησυχίας για τα δεινά που περιμένουν και τον Έλληνα
πολίτη, πιστεύοντας ότι το θέατρο δεν είναι μόνο ένα όπλο
συνειδητοποίησης και αντίστασης, αλλά και τρόπος για να
ερευνήσει κανείς την αλήθεια, επιλέξαμε να ακούσουμε τις φωνές
παιδιών που κάνουν θέατρο σε μία πολιορκημένη πόλη. Γιατί
υπήρξαμε και εμείς κάποτε παιδιά και κάναμε θέατρο κάθε Μάρτιο
με θέμα την πολιορκία του δικού μας Μεσολογγίου. Πώς μπορούμε
τώρα που κάτι τέτοιο γίνεται δίπλα μας να κάνουμε ότι δεν
συμβαίνει; Πώς μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια τους ανθρώπους
που υποφέρουν όταν οι ίδιοι δεν είμαστε ικανοί ούτε να
οργιστούμε αρκετά γι’ αυτό που τους συμβαίνει;
Όπως λέει και ο Μπρεχτ:
«Πρώτα ήρθαν και συλλάβανε τους κομμουνιστές. - Δε μίλησα γιατί
δεν ήμουνα κομμουνιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους. - Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν
Εβραίος.
Μετά συλλάβανε τους εργάτες των συνδικάτων. - Δε μίλησα γιατί
δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Μετά τους καθολικούς. - Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Αλλά όταν ήρθαν να πιάσουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για
να μιλήσει.»
Η παράσταση
ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του
σκηνοθέτη και ακτιβιστή Juliano Mer-Khamis, που δολοφονήθηκε
τον Απρίλιο του 2011 στην παλαιστινιακή πόλη Jenin. Ο Juliano
Mer-Khamis ίδρυσε στην Jenin το Freedom Theater, που λειτουργεί
μέχρι και σήμερα.
