Τοφεστιβάλ
νέων θεατρικών ομάδων
για
πέμπτο
καλοκαίρι
στο Επί Κολωνώ
για
πρώτη χρονιά στη
-κεντρική σκηνή-
από Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013
Φέτος συμμετέχουν 20 θεατρικά σχήματα ενώ θα φιλοξενηθεί και
η παράσταση: «ΗΤΑΝ
ΚΑΠΟΤΕ, πέντε αλληλοβόρα
παραδοσιακά παραμύθια» από την ομάδα Χ-αίρεται και το ΔΗΠΕΘΕ
Κοζάνης.
Σε κάθε βραδιά
παρουσιάζονται οι παραστάσεις δυο διαφορετικών ομάδων. Η
κάθε ομάδα θα πραγματοποιήσει δυο παραστάσεις σε δύο
συνεχόμενες βραδιές.
Παράσταση BAR
THEATRE βασισμένη στο θεατρικό έργο TAPE του
Stephen Belber
O Vince o John
και η Amy εμπλέκονται σε μία ιστορία πάθους που ξεκίνησε πριν
από δέκα χρόνια.
Όλοι έχουν
διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων.
Ο χρόνος τελικά, ίσως μπορεί να
διαστρεβλώσει τις αναμνήσεις και τις απόψεις ενός ανθρώπου, για
παρελθόντα γεγονότα, αλλά ίσως τελικά οι ίδιες πληροφορίες να
δίνουν ένα διαφορετικό αποτέλεσμα και να μεταθέτουν το “δίκιο”
από τον ένα χαρακτήρα στον άλλο γιατίυπάρχουν κάποια πράγματα που δεν
ξεχνιούνται.
No fail recipe…
Υπάρχει συνταγή σίγουρης
επιτυχίας ή η συνταγή είναι απάτη και το αποτέλεσμα
προδιαγεγραμμένο; Την απάντηση καλούνται να δώσουν 6 υλικά που
γνωρίζουν τον κόσμο μέσα σε μία κατσαρόλα… ερωτεύονται,
διαφωνούν, τραγουδούν, φιλοσοφούν, αυτοσαρκάζονται. Πολυπόθητος
στόχος τους: Μια σοκολατόπιτα. Εσείς; Θα πάρετε ένα κομμάτι;
Ακούσατε,
ακούσατε. Στη χώρα της ανεργίας, μία θέση άδειασε. Ζητείται
επειγόντως ηθοποιός… με ή χωρίς ταλέντο… με ή χωρίς σπουδές… Η
μάχη για τη θέση αυτή είναι απλή. Ποιος είναι ο πιο μόνος;
H
παιδική ψυχή είναι ένας λευκός πίνακας ζωγραφικής. Οι γονείς
καλούνται να συμπληρώσουν το κενό, ζωγραφίζοντας ό,τι πιο όμορφο
έχουν μέσα στην ψυχή τους. Κάποιες φορές όμως, το αποτέλεσμα
είναι μια μαύρη μουντζούρα και οι συνέπειες του καταστροφικές.
Συντελεστές:
Ομάδα Εμιγκρέδες
Σκηνοθεσία/Διασκευή:
Ηλίας Βαλάσης
Stage Manager:
Άννα Μιχαλοπούλου
Σκηνικά/Κοστούμια/Μουσική
επιμέλεια: Ομάδα Εμιγκρέδες
«Η
Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα αυτό
είναι. Η κληρονομιά της, η περιουσία της. Και αν το χάσουμε αυτό
δεν είμαστε κανείς».
Σε μια χώρα που ο πολιτισμός
δεν πρωταγωνιστεί πια και οι ηθοποιοί θεωρούνται «πολίτες
δεύτερης διαλογής», μια παράσταση «στήνεται» μπροστά στους
θεατές και με αφορμή τη Μελίνα Μερκούρη μιλάει για την σημερινή
κατάσταση του πολιτισμού και του θεάτρου.
Αϋπνία,
μοναξιά, απελπισία, αδιέξοδο… λέξεις που λόγω τριβής έχουν χάσει
το βάρος τους. Οργανώνουν το παράλογο της ζωής του σύγχρονου
ανθρώπου, του ατόμου - κάνουν καθεστώς την υπερβολή (way out!).
Η στιγμή γιγαντώνεται - η στεναχώρια δίνει διαστάσεις τεράστιες
στην εσωτερικότητα… Η φαντασία ενεργοποιείται και ανοίγει πόρτες
(ways out). Άνδρες και γυναίκες που φαίνονται στατικοί -
αδρανείς, υποταγμένοι μέσα στον πραγματικό χρόνο… ζουν έντονα σε
σύμπαντα παράλληλα. Είναι για καλό;
Η ομάδα 2+2
αφήνεται να ιστορήσει το μηχανισμό της φαντασίας - το ρόλο του
στο θολό σήμερα.
Το Περί Ζώων της Ελφρίντε
Γέλινεκ (Νόμπελ 2004) μιλά για τη ζωώδη σχέση έρωτα και
εξουσίας. Το έργο εκτυλίσσεται σε τρία μέρη - η ερωτική επιστολή
μιας γυναίκας ακολουθείται από την καθημερινότητα ενός δικτύου
trafficking και καταλήγει σε έναν εξορκισμό. Το κομμάτι που θα
παρουσιαστεί βασίζεται σε απόσπασμα από το πρώτο μέρος.
Το νοιώθετε και
εσείς …. μην το αρνείστε… όταν κοιμάστε … όταν περπατάτε…όταν
τρώτε … όταν ονειρεύεστε … είστε επηρεασμένοι…μια ολόκληρη χώρα
υπό την επήρεια της κρίσης.
Μιας κατάστασης
στην οποία το άτομο έχει χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του
και αμφιβάλει για τον εαυτό του και τη ζωή του.
Η Ομάδα στην
Τύχη παρουσιάζει μια σπονδυλωτή θεατρική παράσταση που
δημιουργήθηκε με αφορμή: Την αμφιβολία: Τι είναι η κρίση; Την
απορία: Σίγουρα δεν θα δείξετε το πρόσωπό μου;
Την βεβαιότητα:
Καθίστε στη θεσούλα σας. Την γενναιοδωρία: Σήμερα μου περίσσευε
μια κλωτσιά. Την απληστία: Τι στοιχίζει ένα χάδι; Την πίστη:
Μόλις μαθευτεί οι ιερείς θα τους κάψουν.
Την αλήθεια: Τα
ψέματα τελείωσαν
Οι συνθήκες
υπάρχουν για να ανατρέπονται συνεχώς, ενώ οι ήρωες τριγυρνάνε
ανάμεσα μας και αναρωτιούνται αν ο χρόνος είναι κυκλικός, οπότε
όλα αυτά θα τα ξαναζήσουμε, ή αν είναι γραμμικός οπότε αυτό που
ζούμε είναι μοναδικό.
Γινόμαστε θύματα των άλλων, άρα
και θύτες του ίδιου μας του εαυτού… Πόση παιδικότητα χωράει σε
ένα αυστηρό κοστούμι; Ποιά αγάπη κρατάει στα χέρια της με εμμονή
ένα πορτοκάλι; Σε τι μεταμορφώνεται η ευτυχία μέσα από το θαύμα
της ζωής; Πώς περνάει «απέναντι» το μυαλό, βλέποντας μύγες εκεί
όπου ακούγονταν φωνές; Οι απαντήσεις θα δοθούν από τον θύτη,
μετά την απομάκρυνση του θύματος…
Δυο άνεργες κοπέλες απαντούν σε
μια αγγελία εύρεσης εργασίας και κλείνουν συνέντευξη με την
υπεύθυνη προσωπικού. Μια σειρά από αδιάκριτες ερωτήσεις και
δοκιμασίες θα τις φέρουν αντιμέτωπες με τα προσωπικά τους όρια.
Υπάρχουν «κόκκινες γραμμές» όταν η ανέχεια σου χτυπάει την
πόρτα; Ένα έργο-αποτύπωμα της κρίσης γραμμένο στην καρδιά της
κρίσης.
Όταν μπορείς να
πεθάνεις για ότι αγαπάς, αλλά δεν μπορείς να ζήσεις για αυτό.
Οι διαφορετικές
ταυτότητες μίας γυναίκας για να αρνηθεί μία εξουσία που
μεταλλάσσεται και γίνεται ο ίδιος της ο εαυτός.
Ένα αίνιγμα για
τον έρωτα και το θάνατο, με συντελεστές, την απρόβλεπτη λάθος
κίνηση, και το στόχο της απόδρασης ,από τον ελεγχόμενο χώρο και
χρόνο ,στη μητροπολιτικής ζωή ,του παγκοσμιοποιημένου κόσμου.
Θα μπορούσε να
είναι μία διαδρομή σε μία κεντρική λεωφόρο, ή η μεταβίβαση με
μέσο το μετρό.
Φαινομενικά
,όλα είναι εν κινήσει και ψύχραιμα, ταυτόχρονα. Πίσω όμως από τα
μάτια καθρέφτες, τα πρόσωπα, έχουν έναν παράλληλο, δικό τους
κόσμο.
Το Amo da morte
1, είναι το πρώτο μέρος ενός τρίπτυχου έργου, με δύο πρόσωπα.
Είναι ο
μονόλογος της ''Sylvia Hyradier'', το έτερον ήμισυ ενός
ζευγαριού με εξτρεμιστικό παρελθόν. Δύο πρόσωπα που μπορούν να
πεθάνουν για αυτό που αγαπούν αλλά δεν μπορούν να ζήσουν μαζί.
Αντιστοιχίες και συμβολισμοί με το θέμα, υπάρχουν στους μύθους
του Ορφέα και της Ευριδίκης, του Αδάμ και της Λίλιθ, του
Τριστάνου και της Ιζόλδης, του 'Αμλετ και της Οφιλίας.....Γίνονται
εχθροί, ακόμη, και του ίδιου τους του εαυτού.
Από την πλευρά
της, η γυναίκα, κάνει μία απόπειρα να θέσει τους όρους της, στην
εξουσία του θανάτου, ως αντίποδα, στους όρους της εξουσίας της
ζωής, όπως μπορεί να τους θέσει ένας άντρας, σε έναν κόσμο με
μηχανισμούς κυριαρχίας, του ενός απέναντι στον άλλον.
Πρόκειται για
τη διαφοροποίηση ανάμεσα στο ''εγώ'', το ''εσύ'', το ''είναι'',
ανάμεσα στο ''τι θέλω, ''τι κάνω'', και το ''τι γίνεται'' εν
τέλει.
Γίνεται να
απελευθερωθούν τα πρόσωπα, από τα δεσμά τους; Τι είναι η
ελευθερία που αναζητούν;
Μια μίνι κωμωδία προάγγελος της
παράστασης "Μαθήματα Καλής Συμπεριφοράς" της Γεωργίας Χιόνη. Ένα
έργο για τις σχέσεις μεταξύ άντρα και γυναίκας.
Η Γεωργία Χιόνη, μια πολύ
ενδιαφέρουσα σύγχρονη συγγραφέας, διασκευάζει τον Pietro Aretino
και γράφει για τη διδασκαλία της εταίρας την εποχή του Μεσαίωνα.
Πολλά σημεία έχουν το στοιχείο της κοινωνικής κριτικής και
αποκαλύπτουν μυστικά που όλοι θέλαμε να μάθουμε. Λύσεις υπάρχουν
για όλα όταν ο αυτοσχεδιασμός γίνεται τέχνη και τα κόλπα
καθημερινότητα. Η Κατερίνα Σοπίδη σκηνοθετεί συνδυάζοντας
θεατρικά είδη, τραγούδια και χορούς με στόχο την αποκάλυψη μιας
αλήθειας.
Το teaser, σε συγγραφή και
σκηνοθεσία Κατερίνας Σοπίδη, αποτελεί τον πρόδρομο αυτής της
παράστασης ανοίγοντας τις πόρτες στο κοινό σε μία από τις πιο
κωμικές πρόβες. Με καλλιτεχνικό ταπεραμέντο σκηνοθέτης και
ηθοποιός θα ανακαλύψουν μαζί με τους θεατές πως θέλει μεγάλη
προσπάθεια το στήσιμο μιας παράστασης. Στόχος τους είναι να
προσκαλέσουν τους θεατές στην παρέα αυτής της προσπάθειας, για
να γίνουν, με τη καλή σκέψη τους, υποστηρικτές ενός ονείρου.
Συντελεστές:
Ομάδα Σχέδιο Όνειρο DREAM PROJECT
Θεατρική Διασκευή: Γεωργία
Χιόνη
Συγγραφή teaser/Συνέντευξης
video promo/Επιμέλεια/προσθήκες θεατρικού κειμένου/
Οι Liquid\Εra
προτείνουν νέους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς για ανήλικους
άνω των 18 ετών:
Δεν τρώμε
αυτούς που μας ενοχλούν / Δε συνάπτουμε αισθηματικές σχέσεις με
ζωύφια / Δεν μετράμε την ευτυχία με τυριά / Δεν αφήνουμε ένα
δόντι να μας κάνει ό,τι θέλει / και κυρίως / Δεν παίζουμε κρυφτό
με το χρόνο.
Η ομάδα
Brainstorm για πρώτη φορά σας παρουσιάζει την κωμικοτραγική
διάσταση της ζωής, του θανάτου, του δημοσίου! Τέσσερις
αντιθετικοί χαρακτήρες συναντιούνται σε μία παράξενη αλλά καθόλα
τυπική δημόσια υπηρεσία στην οποία είναι αναγκασμένοι να
συναναστραφούν μεταξύ τους και κατ’ επέκταση και με τους ίδιους
τους του εαυτούς. Το αποτέλεσμα; Καταστροφικό!
Στο έργο
«Κινήσεις για το τίποτα» ο ηθοποιός απεκδύεται τους κοινωνικούς
του ρόλους για να μπορέσει καθαρός πια να δημιουργήσει τη
θεατρική του περσόνα. Μια
performance
για τις κινήσεις της δημιουργικής διαδικασίας. Για τις κινήσεις
για το τίποτα…
Το έργο είναι βασισμένο
στο απόσπασμα "Οδηγίες" από το θεατρικό έργο του Χοσέ Σάντσις
Σινιστέρα "Διαστροφή και άλλες κινήσεις για το τίποτα".
Συντελεστές:
Ομάδα Απόσταση
Μία παράσταση των: Γλυκερία Πατραμάνη,
Μαρίτα Τζατζαδάκη, Κλειώ Γκιζελή
Πρόκειται για
ένα αλληγορικό παραμύθι για μεγάλους, στο οποίο οι πράξεις των
ηρώων συμβολίζουν την ‘’εργασία’’, που πρέπει να κάνει ο
άνθρωπος με τον εαυτό του, για να βρει τη αληθινή του φύση και
να εναρμονιστεί μαζί της. Να ανακαλύψει ξανά τις αρετές και την
ευγενική ψυχή του και να τις χρησιμοποιήσει προς όφελος του
εαυτού του και ολόκληρου του κόσμου.
Συντελεστές:
Ομάδα συν αθύρω
Κείμενο/Σκηνοθεσία: Μαργαρίτα
Βεριγάκη
Πρωτότυπη
Μουσική: Σπύρος Πετσωτάς
Κινησιολογία: Μαργαρίτα Βεριγάκη
Σκηνικά αντικείμενα: Βαγγέλης
Μαργιολάκης
Κοστούμια: Κατερίνα Μερόλλε
Φωτογραφίες:
Αλέξανδρος Ζωντανός
Φωτισμοί/ήχος: Γιώργος Αναστασάκης
Επιμέλεια βίντεο: Χρίστος Πεπές
Επιμέλεια μουσικής: Νίκος
Κομπογιάννης
Επιμέλεια προγράμματος: Βαγγέλης
Μαργιολάκης
Οργάνωση
παραγωγής: Κατερίνα Μερόλλε
Παίζουν:
Παίζουν: Ζωή Αναστοπούλου, Μαργαρίτα
Βεριγάκη
Δείτε το
τρέιλερ της παράστασης:
Δείτε κριτική
παρουσίαση της παράστασης από τους χορηγούς επικοινωνίας:
